< فهرس الموضوعات > هيأت و ايئت از يك اصلند < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > بعضي موارد تبدل هاء به همزه < / فهرس الموضوعات > < فهرس الموضوعات > ( بابي أنت و أمي ) دعاء فدا كردن و شرح أو < / فهرس الموضوعات > شده ، وباب ابدال ولثغه [1] باب واسعى است در لغت عرب ، وجماعتى درصدد استيفاء برآمدند باز هم مستدركاتى بر ايشان باقى است ، وفى الزوايا خبايا .
واين معنى بر صاحب ( قاموس ) غالبا مشتبه موارد ابدال را حمل بر تعدد لغت كرده ، واز مواضع منصوصه ابدال همزه وهاء هيم الله وايم الله در قسم است ، " وهنا وانا " در ضمى متكلم ، " وهيا وايا " در ندا ، " ولهنك ولانك " در تأكيد ، " وهيه وايه " در استزاده ، " وهال وآل " ، " وهداه واداه " ، " وهروت واروت " ، " وهراق واراق " در اراقه ، " وهسد واسد " و " هجيج واجيج " " وهياك واياك " در خطاب " وهوقه واوقه " بمعنى جماعت ، " وباه وباء " در جماع ، " وارجاه وارجاء " در تأخير " ، " وبده وبدء " ، " ودره ودرء " بمعنى طلع ودفع الى غير ذلك من المواضع ، واصالت عدم وضع مؤيد قول نافى تعدد است ، ومستأنس بوجوه لغات عرب واختلافات السنه ايشان در زياده ونقص ، وتغيير وتبديل جازم يا مطمئن بصحت اين دعوى است ، وبالجمله تهيؤ به معنى گرفتن هيئت امرى وساخته شدن وآماده گشتن براى آنكار است ، وتهيئه اعطاى هيئت واعداد وعدت امرى است ، والله العالم .
( بابى انت وامى ) ج - پدر و مادرم فداى تو باد .
ش - اين جمله در اصل وضع شده براى دعاء تقديه ، و معنى آن چنان است كه اگر بلائى يا آفتى بر تو وارد شود خداى جان پدر و مادر مرا فديه ووقايه تو كند ، و روح آن دو نفر آماج تير آن بلا شود ، و اين كلام دلالت دارد بر اينكه آن مفدى در نظر قائل أعز أز والدين او هستند ، و صحت او متوقف است بر حيوة مخاطب وحيوة والدين ، چه مرده نه مفدى مىشود نه مفدى به ، و اين

[1] لثغه : صحبت كردن بسين است مثل ث و . . .

382