اقم المسالح حول شفر سميه * ان المنى بحلقتيها خضرم خلاصه سخن اينكه معاويه زياد را به اين شهادت برادر خود خواند ، و يونس بن عبيد برخواست و گفت : اى معاويه رسول خداى حكم كرد و گفت " الولد للفراش وللعاهر الحجر " تو حكم كردى كه فرزند از زناكار است و براى فراش سنگ است از روى مخالفت كتاب و انصراف از سنت رسول بشهادت ابو مريم بر زناى ابو سفيان [1] .
والحق اين عارى است كه به هيچ آب شسته نمىشود ، و طعنى است كه در هيچ كتابى جوابى ندارد .
و فضل بن روزبهان در رد ( نهج الحق ) اولا در باب مطاعن معاويه ملتزم به جواب مىشود ، چون سخن به اينجا مىرسد ملتزم مىشود كه معاويه خليفه بر حق نبوده ، وتوجيه افعال او لازم نيست ، و اين قصه در جميع كتب معتبره اهل سنت مذكور است ، و هيچ كس انكار نكرده ، و اهل آن عصر در اشعار خود از دور و نزديك مطاعن عظيم در اشعار خود بر معاويه و زياد توجيه كردند ، از آن جمله عبد الرحمن بن الحكم برادر مروان مىگويد :
الا ابلغ معاوية بن حرب * مغلغلة عن الرجل اليمانى [2] اتغضب ان يقال ابوك عف * وترضى ان يقال ابوك زانى فاشهد ان رحمك من زياد * كرحم الفيل من ولد الاتان واشهد انها حملت زيادا * وصخر من سمية غير دان وخالد [3] بخارى گويد :

[1] كامل ابن اثير 3 / 442 ط بيروت .
[2] كذا في ( مروج الذهب ) وفي ( شرح المنهج ) و ( الوفيات ) فقد ضاقت بما تانى اليدان ، وهو اثبت على هذه الرواية ، وقيل انه ليزيد بن المفزع ( 4 ) فيصح ما ذكرناه في المتن ( منه ) .
[3] مروج الذهب 3 / 6 ط دار الهجرة . ( 4 ) مرغ - مروج الذهب .

314