وارد شده است چنانچه فرموده :
وصيت من كنيته بطالب * عبد مناف وهو ذو تجارب و در اشعار ادباء و شعراء متأخرين كثير الورود است كه اگر استقصاء آن كنم موجب ملال مىشود ، و به اين يك بيت از شعر ابو طالب مأمونى كه از مشاهير شعراء عصر وزير فاضل محقق كافي الكفاة صاحب اجل ابو القاسم اسماعيل بن عباد رضي الله عنه بوده ، و در طبقه أبو سعيد رستمى ، وابو محمد خازن معدود مىشده ، اقتصار مىكنم كه در قصيده ميميه معروفه خود مىگويد :
ولا تاج الا ما توليت عقده * على جبهة الملك المكنى بقاسم و ما اگر بر طريقه‌اى كه سيوطى در ( مزهر ) از ابو على فارسى در ( ايضاح ) نقل كرده ، و صاحب ( كشاف ) ونجم الائمة ، و محقق شريف ، و قاضى بيضاوى وعبد القادر بغدادى ، و شهاب خفاجى ، و جمعى از فضلاء متأخرين بر آنند هم نباشيم كه تجويز استشهاد به اشعار علماء مولدين كرده اند ، چه استعمال ايشان به منزله نقل است ، پس حجت خواهد بود ، در خصوص اين شعر بايد ملتزم به صحت باشيم ، چه در حضور صاحب كه اعظم علماى لغت عرب و استاد مهره شعر و ادب است ، وعبد القاهر جرجانى كه ترجمان بلاغت است ، ريزه خوار خوان تحقيق او بوده ، و در خدمت وى استفاده علوم نموده .
و كتاب ( محيط ) او بحر محيط لغت است خوانده و به درجه قبول رسيده ، و از انتقاد آن نادره نقاد مصون افتاده ، و ساير ادباء زمان او كه غالبا با مأمونى مذكور كدورتى داشته‌اند ، و در صدد انتقاد أقوال وأفعال او بوده اند از احدى مناقشه منقول نشده ، وابو منصور عبد الملك ثعالبى كه لسان ناطق عربيت است اين شعر را در كتاب ( يتيمة الدهر ) از افراد انتخاب شمرده ، و اين جمله كه نوشتم قبل از آن است كه ظفر يابم بر شعر ابوصخر هذلى كه از كبار طبقه ثالثه

142