كه به دنبال حق مىگشتند ، به راه راست هدايت و به مذهب شيعه در آمدند و چنان شد كه خدا مىفرمايد : * ( « إِذا جاءَ نَصْرُ الله وَالْفَتْحُ وَرَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فِي دِينِ الله أَفْواجاً » ) * [1] اين سلطان عظيم الشأن در عدول از مذهب خود و خلاف آنچه كه تودهء مردم مملكتش بر آن بودند ، انگيزه اى جز علاقهء به حق و حقيقت نداشت چه نه تنها سلطنت وى بىنياز از اين كار بود بلكه با اين عمل به خطر افتاد . بر خلاف ملوك اهل سنت پس از رسول خدا ( ص ) كه سلطنت آنان بر ردّ نص غدير و انكار امامان اثنى عشر ، موقوف بود امامانى كه يكى از دو ثقل گرانبهايند و همواره ملازم آن هستند و از هم جدا نمىشوند تا اينكه در حوض ( كوثر ) بر پيامبر ( ص ) وارد شوند .
اما آنچه كه از كشف الغمه در مورد حديث زيور شمشير ابو بكر نقل كرده ، اگر چه در اين كتاب و در اواخر احوال محمد باقر ( ع ) آمده ليكن آن را از ابو الفرج ابن جوزى در صفوة الصفوة به نقل از عروة بن عبد الله نقل كرده است كه از كتابهاى اهل سنت و اخبار آنان است نه از كتابهاى شيعه و اصولا شيوهء اربلى در كشف الغمه اينگونه است كه از كتب جمهور نقل مىكند و هر كس كه در اين كتاب بنگرد و بخشى از آن را ملاحظه كند ، به آن پى مىبرد . او خود نيز در خطبهء كتاب به اين مطلب تصريح كرده و مىگويد : « غالبا به نقل از كتابهاى جمهور تكيه ورزيده‌ام تا در تلقى به قبول آسانتر و هر گاه در اصول بدان رجوع كنند ، بر وفق رأى همگان باشد و نيز از آن جهت كه هر گاه دليل و برهان از جانب خصم مورد تقويت قرار گيرد و فضيلت از سوى آنان به اثبات رسد ، دستى نيرومندتر براى اثبات مدعا فراهم خواهد ساخت . . . » كما اينكه آنچه خصم از امام صادق ( ع ) نقل كرده كه فرمود : ابو بكر مرا دو بار زاييد ، منقول از كتابهاى آنان است و لفظ « صديق » را افزوده است . مسلما وى كشف الغمه را نديده است . براى همين ولادت دوّم امام صادق ( ع ) را ندانسته و گفته : « و نيز يكى از مادرانش از فرزندان ابو بكر بود . » با اينكه آن هم در اين كتاب بيان شده است . وى پس از نقل كلام بلندى از محمد بن طلحه شافعى در اوّل شرح حال امام صادق ( ع ) مىگويد : « حافظ عبد العزيز بن اخضر جنابذى گفت : ابو عبد الله جعفر بن محمد بن على بن حسين بن على بن ابى طالب الصادق ، مادرش ام فروه ، اسمش قريبة دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر صديق و مادر ام فروه ، اسماء دختر عبد الرحمن بن ابى بكر صديق ، است . از همين جهت جعفر گفت : ابو بكر مرا دوبار زاييد . » با اينكه اين

[1] نصر / 2 - 1 .

94