صاحب سنت است . اگر شيوهء عثمانى را استحسان نمىكردند و بدان خشنود نمىشدند ، حتما او را چنين توصيف مىكردند كه : صاحب بدعت و ضلالت و نفاق است چه روايات فراوانى رسيده كه بغض على ( ع ) نشانهء نفاق است . بر اين اساس اهل سنت عبارتند از : عثمانىهاى دشمن على ( ع ) كه كينهء آن حضرت را به دل دارند . همين مطلب بر دشمنى آنان با حضرت گواهى مىدهد كه هنوز هم ميل ندارند فضايل آن حضرت را ذكر كنند و دوست ندارند كه به شنيدن فاضيل حضرت ، خصوصا فضايل و مناقب بزرگى كه ذره اى از آن را دربارهء مشايخ خود سراغ ندارند ، گوش فرا دهند و حتى كوشيده‌اند به هر طريقى كه بتوانند آن را انكار كنند و يا به نحوى تأويل نمايند ، اگر چه احدى از آنان فضايل حضرت را به نحو كلى انكار يا ترك نكرده است . مىبينيد كه هر گاه ذكر رسول خدا ( ص ) را به زبان مىآورند ، فقط بر آن حضرت درود و سلام مىفرستند . اين صلوات ، صلوات ابتر و ناقص است كه پيامبر ( ص ) از آن نهى فرموده است و در روايات فراوانى كه از طريق آنان نقل شده ، آمده : رسول خدا ( ص ) ، صلوات بر آل خود را جزء صلوات خود قرار داده است . اين روايات را بخارى و مسلم و ديگران نقل كرده‌اند و در آيه بيست و پنجم از آياتى كه مصنّف در امامت امير المؤمنين ( ع ) بدان استدلال كرده ، - ان شاء الله تعالى - خواهيد ديد . آرى ، ممكن است گاهى اوقات در اوّل و آخر مؤلفات خود بر خاندان پيامبر هم درود فرستند ولى بىشك صحابه را هم با آنان شريك مىكنند . زيرا كراهت دارند كه خاندان محمد ( ص ) را آنگونه كه خدا و رسول خدا ( ص ) بر ديگران تمايز بخشيده‌اند و آنان را با امر به صلوات همراه پيامبر ( ص ) ، مخصوص گردانده‌اند ، متمايز سازند . مع ذالك هر گاه يكى از آنان به تفسير آل رسول ( ص ) مىپردازد ، مىگويد :
منظور از آنان ، مطلق خانواده و نزديكان پيامبر است . درست بر خلاف رسول خدا ( ص ) كه آل را به على و فاطمه و حسن و حسين ( ع ) تفسير فرموده و در اخبار متواترى آمده كه از طريق آنان نقل و در شأن نزول آيهء تطهير به حد استفاضه رسيده است . اى كاش مىدانستم كه چطور ممكن است كسانى در صلوات و درود با رسول خدا ( ص ) شريك گردند كه در فضيلت و قرب به پروردگار سبحان ، با آن حضرت شريك نيستند و در طهارت از رجس و پليدى به آن حضرت اختصاص ندارند ؟ ! امّا آنچه كه در آن به مدح و ثناى اصحاب مرضى خداوند متعال اشاره كرده ، بى ترديد بيشتر آن حق است و آنان از ديگران به مدح و ثنا سزاوارترند . چگونه چنين نباشد و حال اينكه آنان اركان دين و انصار سيد رسولان ( ص ) هستند ليكن بحث در اصحابى است كه

92