دروازهء كرامت ، و ابرهاى باران نعمت ، و شيران بيشهء شجاعت ، و باران بوستان طبيعت ، و پيشى گرفتگان عرصه‌هاى گذشت و جوانمردى ، و خزانه داران حلم و بردبارى ، و اعلام ارشاد و هدايت ، و كوههاى استوار فهم و درايتاند ، چنانكه در مورد آنان سروده‌ام :
< شعر > ثم المعاطس من اولاد فاطمة علوا رواسى طود العز و الشرف فاقط العرانين فى نشر الندى كرما بسمع كف خلا من هجنة السرف تلقاهم فى غداة الروع اذرجفت الكتاف اكفائهم من رهبة التلف مثل الليوث الى الاهوال سارعة حماسة النفس لاميلا الى الصلف بنو على وصى المصطفى حقا ( ؟ ) احلاف صدق نموا من اشرف السلف < / شعر > اين امامان گرامى آنگونه كه شايستهء خلفاى راشدين - رضى اللَّه عنهم - باشد ، آنان را مدح و ثنا مىگفتند و مناقب و مزاياى ايشان را بيان مىكردند . شيخ على بن عيسى اربلى كه به اتفاق جميع اماميّه از بزرگان و دانشمندان اماميّه و يگانهء دوران خود است و از نظر نقل روايت مورد اعتماد آنان ، در كتاب كشف الغمة فى معرفة الائمة به نقل از كتب شيعه - نه كتابهاى عالمان اهل سنت - مىگويد : « از امام محمد باقر - رضى الله عنه - پرسيدند : آيا زيور شمشير جايز است ؟ گفت : بلى ، ابو بكر صدّيق شمشيرش را زيور كرد . راوى گويد :
سؤال كننده پرسيد : آيا چنين مىگويى ؟ ! امام از جا برخاست و گفت : بلى ، صدّيق . هر كس صديق نگويد ، خداوند او را در دنيا و آخرت تصديق نكند . « اين روايت ، عين عبارت كشف الغمه است كه از كتابهاى مشهور و مورد اعتماد اماميه مىباشد . در همين كتاب آمده : « امام ابو عبد الله جعفر بن محمد صادق گفت : ابو بكر صدّيق مرا دوبار زاييده است . » زيرا مادر امام جعفر - ام فروه - دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر صدّيق و نيز يكى از مادرانش از اولاد ابو بكر بود . امام حاكم ، ابو عبد الله نيشابورى محدث كبير و حافظ متقن و فاضل نحرير در معرفة علوم الحديث به اسناد خود از امام جعفر بن محمد صادق نقل مىكند كه « گفت : ابو بكر صدّيق جدّ من است و آيا احدى اجدادش را ناسزا مىگويد ؟
خداوند مرا مقدّم ندارد اگر او را مقدّم ندارم . « در ميان محدثان و دانشمندان مشهور است كه حاكم نيشابورى به شيعه گرايش داشت . در شگفتم كه چگونه جايز مىدانند كه بر اين امام حكيم و رشيد ايراد بگيرند در حالى كه امامانى كه مدّعى پيروى از آنان هستند ، در بيان مناقب او ، چنين منقبتهايى ذكر نموده‌اند ؟ ! با اين حال گمان مىكنند كه از اين امامان پيروى كرده ، به آثار آنان هدايت مىشوند ؟ از خداوند مسئلت داريم كه ما را

86