گفت كه عايشه او را ناسزا گفته ، در مورد شما هم چنين و چنان گفت . على به فاطمه گفت : برو و بگو كه عايشه در مورد ما چنين و چنان گفت . آن را برايش گفتم . پيامبر ( ص ) به او گفت : به خداى كعبه ، عايشه تمام محبت من است .
فاطمه نزد على برگشت و آنچه را كه پيامبر ( ص ) گفته بود ، به على باز گفت . پس گفت : آيا تو را همين بس نيست كه در مورد ما عايشه چنين و چنان گفت . تا اينكه فاطمه نزد تو آمد و به او گفتى كه بخداى كعبه سوگند كه عايشه محبوبهء پدرت است . [1] ملاحظه مىكنيد كه چگونه وى ، امّ سلمهء پاكيزه را متهم مىكند كه از روى ستم او را ناسزا گفته و با اينكه پيامبر ( ص ) او را نهى كرد ، از اين عمل ناشايست دست بر نداشت و حرمت رسول خدا ( ص ) را مراعات نكرد و بر آن بود تا بين امير المؤمنين و زهرا ( ع ) و او فتنه به پا كند و پيامبر ( ص ) جواب پارهء تنش ( حضرت زهرا ) را نداد جز اينكه گفت :
عايشه محبوبهء او است . اگر امّ سلمه در آنچه كه در مورد امير المؤمنين و زهرا ( ع ) به عايشه نسبت داد ، صادق بود ، پس چرا داد برادر و پاره تنش را از عايشه نگرفت و اگر هم ام سلمه دروغ گفته ، چرا با تكذيب ام سلمه موجبات طيب خاطر آنان را فراهم نياورد ؟
آيا عشق به عايشه موجبات غفلت حضرت را باعث شد ، چنانكه موجب گرديد تا پيامبر ( ص ) بين زنانش رعايت عدل و انصاف ننمايد و فرمان خداى متعال را اطاعت نكند و كارى انجام دهد كه در شأن و منزلت حضرت نبود . اين خبر چيزى نيست مگر ساختهء ذهن بيمار قصه پردازان مخنّث - انا لله و انا اليه راجعون .
بخارى در باب « قبول الهدية » كتاب « الهبة » از عايشه نقل مىكند كه : « مردم در زادروز عايشه ، با تقديم هدايايى در صدد كسب رضايت رسول خدا ( ص ) بودند . » مسلم هم روايت را از عايشه در باب « فضل عايشه » آورده است . اين روايت به خرافات شبيه تر است . زيرا چگونه رسول خدا ( ص ) بر خود مىپسندد كه به پيروى از هواى نفس رعايت انصاف را در ميان همسرانش ترك كند تا آنجا كه آن را براى مردم هم عيان نمايد و تودهء مردم از آن خبردار شوند و لذا در صدد كسب رضايت آن حضرت برآيند و جانب عايشه را بگيرند تا بتوانند خشنودى رسول خدا ( ص ) را به دست آورند . بدين ترتيب آن

[1] . مسند احمد ، ج 6 ، ص 130 .

518