خود و در اواخر كتاب « البيع » كه در بعضى از آنها پيامبر ( ص ) فرموده : « من صور صورة فان الله معذبه بها حتى ينفخ فيها الروح و ليس بنا فخ فيها ابدا » ، در بعضى ديگر فرموده : « ان اصحاب هذه الصور يعذبون يوم القيامة و يقال لهم احيواما خلقتم . » مسلم هم بعضى از آنها را در صحيح خود ، در كتاب « اللباس و الزينه » ، در بابى تحت عنوان « ملائكه به خانه اى كه در آن سگ و صورت است ، وارد نمىشوند . » آورده است . بعضى از اين روايات در تصوير اسب بالدار صراحت دارد . از عايشه روايت كرده كه گفت : « رسول خدا ( ص ) از سفرى برگشت ، بر درب حجره‌ام پرده اى كشيدم كه داراى تصوير اسبهاى بالدار بود . رسول خدا مرا امر كرد كه آن پرده را برداشتم . » به نظر شما ، آيا رسول خدا ( ص ) به تصوير اسب بر روى پرده راضى نمىشود ولى به مجسمه اسب رضايت داد و آن را در خانه اش نگه مىدارد ؟ !
اينكه گفت : « احتمال دارد كه اين كارهاى عايشه پيش از تحريم آن در اسلام ، باشد . زيرا تحريم تصاوير در سال فتح مكه - آنگونه كه ثابت شده بود - و عروسكهاى عايشه در اوايل هجرت » ، روايت بغوى كه پيش از اين آورديم ، صراحت دارد كه عروسك بازى عايشه پس از فتح مكه بوده است . پس احتمال خصم نادرست است . من نمىدانم كه از كجا برايش ثابت شده كه تحريم تصاوير پس از فتح مكه بوده است ، ظاهرا مستند وى هواى نفس و يارى مذهب بوده است !
اينكه گفت : « تصاوير حرام چند شرط دارد كه در صورت وجود اين حرام مىشود . » ، اگر منظورش اين است كه براى تحريم تصاوير شرايطى است ، اين باطل است . زيرا همانطور كه اخبارى كه آورديم و ديگر اخبار دلالت دارد ، بيشتر از صدق تصوير حيوان ، چيز ديگرى در آن معتبر نيست . و اگر منظورش اين است كه تحريم بازى با تصاوير ، شرايطى دارد . اين گفته حتى بر اساس مذهب خود وى نيز باطل است . وى در آخر كتاب ، دربارهء قضا و توابع آن از شافعى نقل كرده كه عدم حرمت شطرنج بازى مشروط به چهار شرط است . شرط چهارم اين است كه مهره‌هاى آن داراى تصوير حيوانات نباشد .
مىبينيد كه تصاوير نه مشروط به شروطى آمده و نه مقيد به قيدى است . خصم در همانجا آورده كه امير المؤمنين ( ع ) از كنار گروهى گذشت كه شطرنج بازى مىكردند .
فرمود : « ما هذه التماثيل التى انتم لها عاكفون » ، همين روايت را در آنجا مصنّف از پيامبر ( ص ) نقل مىكند . اين روايت دلالت دارد كه بازى با تصاوير اسب همچون پرستش بتان است و لذا حرام مىباشد . پس چگونه عايشه با آن بازى مىكند ولى پيامبر ( ص ) او را

474