دين است ، در حالى كه كلامى است مطلق و قابل تقييد به هزاران قيد چنانكه خود شما هم آن را به غير معصيت ، ظلم و مانند آن مقيد كرده‌ايد . پس بر شما لازم بود كه به تحقيق و بررسى و دقّت نظر در ادلَّهء عقلى و نقلى بپردازيد . از دلايل عقلى همين شما را بس كه جبر مستلزم نسبت ظلم به خداوند متعال است و از نقل همين آياتى كه پيش از اين آمد ؛ بلكه وجدان هر شخصى عليّت پيروى از اكثريت مردم را در اين مسئله حرام مىداند . زيرا هر كس در خويشتن مىيابد كه خودش در كار خويش مؤثر است و مىبايست در هر عملى از نظر خود پيروى كند . گذشته از اين سواد اعظم ، همان عوام هستند ، پس پيروى از آنان كه جاهل هستند ، به چه معنى است ؟ ! و ديگر مفاسدى كه از آوردن اين حديث به عنوان عذر جلوگيرى مىكند .
اگر معتذر آنچه را كه وى دربارهء تقيه گفت ، بر زبان آورد ، امر بر او شديدتر و شرمآورتر خواهد بود . زيرا در پاسخ او گفته مىشود .
1 - چرا شما تقيه را انكار كرديد و حال اينكه خداوند آن را در قرآن تشريح فرموده :
* ( « إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقاةً » ) * [1] ، * ( « إِلَّا مَنْ أُكْرِه وَقَلْبُه مُطْمَئِنٌّ بِالإِيمانِ » ) * [2] .
2 - شيعه تقيه نمىكند مگر از شما . زيرا شما امنيت را از آنان گرفتيد و آنان را كشتيد . جرم آنان اين بود كه به كسى تمسك كردند كه پيامبر ( ص ) امتش را فرمان داد تا از او پيروى كنند ولى شما در دشمنى با اهل بيت رحمت و شيعيان مؤمن آنان از ستمگران پيروى كرديد ، مشركان و منافقان و فاسقان را امنيت داديد و اينكه گفتيد :
« آنان اين نسبت را تكذيب مىكنند » ، ابدا چنين نيست . سيماى آنان گواهى مىدهد كه در درون به موالات آل محمد ( ص ) و خاندان پاكيزه اش ، و دشمنى با دشمنان آنان افتخار مىكنند . چنانكه شاعر آنان ، كميت - ره - مىگويد :
< شعر > و مالى لآل احمد شيعه و مالى الا مذهب الحق مذهب < / شعر > مصنّف - بلغه الله مناه - مىگويد :
8 - مخالفت حكم ضرورى . زيرا هر كس بالضروره مىداند كه اگر از كسى بخواهد تا كارى انجام دهد ، كار از خود آن فرد صادر مىشود . از اين جهت است كه در طلب انجام فعل از او به نرمى هر چه تمام رفتار نموده ، او را پند مىدهد و از ترك آن بر حذر مىدارد ، به مكر و حيله روى مىآورد ، او را وعده مىدهد و از ترك فعل

[1] . آل عمران / 28 .
[2] . نحل / 106 .

357