فضل مىگويد :
بارها پيش از اين گفته‌ايم كه صدق پيامبران يقينى است و اين يقين از راه معجزه و عدم جريان عادت خداوند متعال بر ظهور معجزه به دست دروغگويان و به منزله محال عادى بودن اين عدم جريان عادت ، به دست مىآيد . ما يقين داريم كه مسيلمه ، دروغگو است . زيرا معجزه نياورده است و يقين داريم كه خداوند معجزه را به دست دروغگو ظاهر نكرده است . اين يقين براى ما مفيد علم عادى است . پس فرق بين مسيلمه كذاب و پيامبران ، آشكار و مستند است به علم عادى نه به قبح عقلى كه وى مدعى آن است .
ترهات و اباطيلى كه بيان كرده ، بر اساس عادت وى در بيان مزخرفات و بيهوده گويى است .
من مىگويم :
بدون شك نبوّت از محسوسات خارجى نيست كه با حس ظاهرى دانسته شود . ما هم كه علم غيب نداريم تا عادت خداوند را در اين باره بدانيم و معلوم باشد كه خداوند متعال معجزه را به كسى جز راستگو نمىدهد . از نظر آنان هم كه هيچ كارى بر خدا قبيح نيست . پس چگونه مىتوان ادعا كرد كه عادت خداوند بر ظهور معجزه به دست راستگويان جارى شده است نه به دست دروغگويان ؟ و تصديق كنيم كه تنها كسى صادق است كه معجزه بياورد ؟ ! بلكه بر عكس ممكن است هر كس معجزه اى بياورد كاذب باشد و هر كس معجزه نياورد ، صادق . پس با اين حال جزم به نبوّت پيامبر اكرم ( ص ) و ديگر پيامبران درست نيست و چه بسا كه مسيلمه پيامبر باشد نه رسول اكرم ( ص ) . با اين عقيده بايد فاتحه اسلام را خواند .
مصنّف - طيب الله رمسه - مىگويد :
2 - تكذيب خداوند متعال كه فرموده : * ( « وَالله لا يُحِبُّ الْفَسادَ » ) * [1] ، * ( « لا يَرْضى لِعِبادِه الْكُفْرَ » ) * [2] ، * ( « وَمَا الله يُرِيدُ ظُلْماً لِلْعِبادِ » ) * [3] ، * ( « وَما رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِيدِ » ) * [4] ، * ( « وَلا يَظْلِمُ رَبُّكَ أَحَداً » ) * [5] ، * ( « وَما كانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرى بِظُلْمٍ وَأَهْلُها مُصْلِحُونَ » ) * [6] ، * ( « كُلُّ ذلِكَ كانَ سَيِّئُه عِنْدَ رَبِّكَ مَكْرُوهاً » ) * [7] ، * ( « وَإِذا فَعَلُوا فاحِشَةً قالُوا وَجَدْنا عَلَيْها آباءَنا وَالله أَمَرَنا بِها قُلْ إِنَّ الله لا يَأْمُرُ بِالْفَحْشاءِ » ) * [8] ، هركس عقيده اى داشت كه از آن تكذيب قرآن مجيد لازم

[1] بقره / 205 .
[2] زمر / 7 .
[3] غافر / 31 .
[4] فصّلت / 46 .
[5] كهف / 49 .
[6] هود / 117 .
[7] اسراء / 38 .
[8] اعراف / 28 .

276