نسبت مىدهند و مىگويند : رسول خدا ( ص ) براى جلب خويشان خود ، اظهار كفر كرد .
اگر مىگفتند كه جايز است از باب تقيه ، پيامبران و رسول خدا ( ص ) اظهار كفر نمايند ، بهتر بود . همين حضرات به رسول خدا ( ص ) و ابراهيم ( ع ) نسبت شك داده‌اند . آنجا كه از پيامبر ( ص ) نقل كرده‌اند كه فرمود : « ما از ابراهيم به شك ، سزاوارتريم » - اين مطلب خواهد آمد - معلوم است كه كسى كه شك نمايد ايمان ندارد . پس اظهار كفر از باب تقيه سزاوارتر است . زيرا شك بدتر از تقيه است .
تكذيب مصنّف ، آنجا كه گفته بود ، اشاعره گناهان كبيره را در حق پيامبران ، جايز مىدانند ، ناروا است . اشكالات آن را در جاى خود - ان شاء الله تعالى - خواهيم آورد .
كذب ادعاى وى را در مورد اين كه تعظيم پيامبران و اهل بيت شعار اهل سنت است ، به زودى خواهيد ديد . آنان به پيامبران چيزهايى نسبت مىدهند كه در شأن پيامبران نيست . نصوص وارده دربارهء امامت امير المؤمنين ( ع ) را كه هيچ گونه تأويلى در آن روا نيست ، به وجوه نادرست تأويل مىكنند . اينان اهل بيت را همچون ساير مردم مسلمان دانسته ، افراد دون مرتبه را بر آنان برترى داده‌اند با اينكه خداوند آنان را به طهارت و پاكيزگى از هر گونه پليدى و ناپاكى ، از ديگران متمايز كرده ، بر امت تمسك به آنان را واجب نموده آنان را تا روز قيامت همتاى قرآن مجيد قرار داده است .
وى در پايان گفته است كه تعظيم به معناى دشمنى با صحابه نيست . در پاسخ وى مىگوييم : ما با احدى عداوت و دشمنى نداريم مگر آنان كه به جاهليت گذشتهء خود برگشتند و ارتداد پيشه كردند و به قهقرا رفتند ، همان كسانى كه رسول خدا ( ص ) دربارهء آنان فرمود : « سحقا سحقا حتى لا يخلص من النار الا مثل همل النعم » . خداوند مىفرمايد : * ( « لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِالله وَالْيَوْمِ الآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ الله وَرَسُولَه » ) * [1] ب - ترجيج يكى از دو مذهب مصنّف - اعلى الله درجته - مىگويد :
پس شايسته است كه عاقل خردمند در اين دو عقيده بدقت بنگرد و هر دو مذهب را مورد مداقّه قرار دهد و در برترى دادن يكى بر ديگرى جانب انصاف را رعايت نمايد و در اين باره به دليل و برهان روشن و صحيح اعتماد كند و تقليد از پدران و بزرگان خود را

[1] مجادله / 23 .

243