بدون نبوت جايز خواهد بود . هر كس اين را جايز بداند ، منزلت پيامبران را به ديگران داده ، پيامبرانى بدون ويژگى نبوت يعنى عصمت و نصّ خداوند متعال بر پيامبرى و مانند آن ، ثابت كرده است . از سوى ديگر نياز به پيامبر در احكام را نفى كرده كه اين مخالف ضرورت دين است . رسول اكرم ( ص ) فرموده است : « حلال محمّد حلال الى يوم القيامة و حرامه حرام الى يوم القيامة » .
آنچه كه خضر انجام داد ، اگر هم عدم نبوت وى را بپذيريم ، بايد دانست كه قطع به احكام نبود بلكه قطع در موضوعات بود كه از محل بحث فعلى ما خارج است . قتل فردى مثل پسر بچه در شريعت موسى ( ع ) جايز است اما موسى ( ع ) نمىدانست كه وى از كسانى است كه قتلشان جايز است . لذا پس از آنكه دانست دست از انكار خود برداشت . گذشته از اين كلام يافعى از محل نزاع خارج است . زيرا سخن در اين دعوى است كه هر كس به شهود حقيقت رسيد بر حسب شرع محمّدى احكام از او ساقط مىشود و در اين حال از نظر عدم تكليف همچون كودك است . سخن در امكان حصول يقين براى كسى كه ديگر مكلف به احكام مسلمانان نباشد ، همچون پيامبرى نيست كه به شريعت جديدى مبعوث شده است . بدون شك سخن اوّل و بلكه سخن دوّم مخالف ضرورت دين است و همان گونه كه غزالى گفته ، قائل بدان كافر بوده قتلش واجب است .
از سوى ديگر گمراهى ديگرى نيز از صوفيه نقل مىشود و آن اينكه قائل به تناسخند .
خداى آنان را بكشد و ديارشان را برچيند .
< فهرس الموضوعات > 7 - خداوند متكلم است < / فهرس الموضوعات > 7 - خداوند متكلم است < فهرس الموضوعات > مطلب اوّل : حقيقت كلام < / فهرس الموضوعات > مطلب اوّل : حقيقت كلام مصنّف - طيّب اللَّه رمسه - مىگويد :
از نظر عقلا ، كلام عبارت است از آنچه كه از حروف مسموع تركيب شده باشد .
اشاعره به كلام ديگرى قائلند كه نفسانى است و مغاير با اين حروف و اصوات بلكه حروف اصوات ، دالّ بر آن هستند . آن معقول نيست . هر عاقلى از كلام ، آن مفهوم را مىفهمد كه ما گفتيم . قطعا آنچه كه اشاعره گفته‌اند براى خود و ديگران نامعقول است و الَّا چگونه مىتوان آن را در حق خداوند متعال ثابت كرد ؟ آيا اين جز جهل بزرگ است ؟

173