خليفه ، در مورد وى گزارش دادند . خليفه دستور قتل وى را صادر كرد .
ابو اسماعيل انصارى گفت : از يحيى بن عمار ، در مورد ابن حبان سؤال كردم . در پاسخ گفت : من او را ديدم ، او را از خراسان بيرون رانديم ، علم فراوانى داشت اما چندان ديندار نبود .
8 - ابن حزم : وى على بن احمد بن سعيد بن حزم است . ابن خلَّكان در وفيات الاعيان در شرح حال وى مىگويد :
در مورد علماى پيشين بسيار بد مىگفت . تقريبا احدى از زبان وى در امان نماند .
مردم از او متنفّر گشتند . وى خود را در معرض كينهء فقيهان عصر خويش قرار داد .
آنان بر دشمنى وى يك رأى شده گفتارش را مردود دانستند و بر گمراهى وى اتفاق كردند و او را دشنام و ناسزا گفتند . . . عباس بن عريف مىگويد : زبان ابن حزم و شمشير حجاج بن يوسف همتاى هم بود .
علاوه بر اين ابن حزم در شدت كينه و دشمنى با خاندان رسول اكرم ( ص ) شبيه ابن تيميه است . بدين جهت در نقص امير المؤمنين و امام متقين ( ع ) به سخنان او استشهاد مىكرد . كسانى كه به كتاب وى « الفصل فى الملل و الاهواء و النحل » كه پر است از جهل و هذيان ، مراجعه كنند ، شدت عداوت وى با خاندان پيامبر ( ص ) را آشكارا مىيابند .
9 - ذهبى محمد بن احمد بن عثمان ( مؤلف كتاب ميزان الاعتدال ) : وى ناصبى بود و عداوت خويش را با خاندان رسول خدا ( ص ) آشكار مىكرد و با كسانى كه احتمال مىداد دوستدار اهل بيت ( ع ) هستند با تعصب شديد برخورد مىكرد . اين مطلب را مىتوان به شهادت كتاب وى ميزان الاعتدال دريافت . ذهبى در اين كتاب هر روايت و حديثى را كه در فضيلت آل محمد ( ص ) است و نيز راويان آن را به شدت مورد حمله قرار مىدهد .
همينطور در مورد كسانى كه احساس كند ذره اى محبت آل رسول ( ص ) را در دل دارند ، واكنش نشان مىدهد . وى در كتاب تذكره الحفاظ ، از حافظ بن خراش نام مىبرد و او را در حفظ و شناخت حديث مورد تعريف و تمجيد قرار مىدهد و سپس به تشيع موصوف و او را متهم مىكند كه در مثالب شيخين ( ابو بكر و عمر ) روايت نقل كرده است . سپس در حالى كه به وى ناسزا مىگويد ، او را مخاطب قرار داده ، مىگويد : « تو

12