مىيافت و تمام جهان را فتح مىكردند . آيا به نظر شما اين تاريخ معتبرتر است يا تاريخى كه خصم بيان كرده است ؟
اما اينكه گمان كرده پيروى از امير المؤمنين در اصول دين اختصاصى به اماميه ندارد ، پندار باطلى است كه ما قضاوت را در اين باره به انصاف افراد واگذار مىكنيم . چگونه آنان از امير المؤمنين ( ع ) پيروى كرده‌اند ، در حالى كه عموم اهل سنت تا آنجا كه توانسته‌اند ، در اصول و فروع دين ، با حضرت ( ع ) به مخالفت پرداختند و آن حضرت ( ع ) را رها كردند و به كسانى رجوع نمودند كه مىدانستند مخالف آن حضرت ( ع ) و فرزندانش ( ع ) و منحرف از راه اين بزرگواران هستند .
امّا گمان وى مبنى بر اينكه آنان عقايد خويش را نيز از خلفا و بزرگان صحابه گرفته‌اند ، بايد گفت كه ما تاكنون نشنيده‌ايم كه آنان معارف دين را از احدى از اينان گرفته باشند و نيز سراغ نداريم كه حتى يك بار پيامبر ( ص ) به علم و اجتهاد و امانت احدى از آنان گواهى داده باشد ؛ البته بعضى از دوستداران و هواخواهان آنان در اين باره مطالبى دروغين از پيامبر ( ص ) روايت كرده‌اند . در حالى كه رسول خدا ( ص ) فرموده است : « انا مدينة العلم و على بابها » و احدى وارد شهر نمىشوند مگر از دروازهء آن و كسى كه از راهى غير از دروازه شهر وارد آن شود ، دزد است .
در رد ادعاى وى كه ما آنچه را از امامان خود روايت مىكنيم ، با هزار دروغ درهم مىآميزيم ولى اهل سنت آن را با اسانيد صحيح نقل مىكنند ، كافى است كه خواننده منصف به مطالبى كه در مقدمهء كتاب آورديم ، مراجعه كند .
حمد و سپاس خدايى را كه ما را از كسانى قرار داد كه از درياى بيكران دانش پايان ناپذير پيامبر ( ص ) و دروازهء شهر علم او ، خوشه چينى مىكنند و كسانى كه به دو ثقل گرانبها « قرآن و اهل بيت پيامبر ( ص ) » چنگ مىزنند . از او مسئلت داريم كه ما را در دنيا و آخرت در جوار آنان قرار دهد .
مطلب دوّم : اثبات حسن و قبح عقلى مصنّف - قدس سره - مىگويد :
اماميه و معتزله كه در اصول عقايد پيرو آنان هستند ، عقيده دارند كه حسن و قبح بعضى از افعال ، به ضرورت عقلى ، معلوم است . مثل اينكه مىدانيم صدق نافع ، نيكو و كذب زيانآور و قبيح است . هيچ عاقلى در اين باره شك نمىكند و يقين وى بدين حكم

260