قال ابوجهل : هل يعفر ( 1 ) محمد وجهه بين أظهركم ؟ قال : فقيل :
نعم ! فقال : واللات والعزى ! لئن رأيته يفعل ذلك لأطأن على رقبته او لاعفرن وجهه في التراب . قال : فاتى رسول الله صلى الله عليه و سلم وهو يصلى . زعم ليطا على رقبته . قال : فما فجئهم منه الا وهو ينكص ( 2 ) على عقبيه ويتقى بيديه . قال : فقيل له : ما لك ؟ فقال : ان بينى وبينه لخندق من نار وهولا واجنحة . فقال رسول الله صلى الله عليه و سلم لو دنا منى لاختطفته الملائكة عضوا عضوا ، ( 3 ) " ابوجهل " به مردم گفت : آيا محمد جلوى روى شما صورتش را بر خاك مى گذارد ؟ گفتند : بله ! گفت : قسم به لات و عزى اگر او را ببينم كه چنين مى كند ، گردنش را به پا مى مالم ، يا صورتش را در خاك مى كنم .
در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و سلم نماز مى خواند ، نزد پيامبر آمد و خواست گردن مباركش را به پا بمالد . ابوهريره گفت : ابوجهل هيچ گاه براى آسيب رساندن به پيامبر بر مردم وارد نمى شد ، مگر اين كه بر مى گشت در حالى كه دستانش را سپر خود مى كرد . به او گفته شد : تو را چه مى شود ؟ گفت : بين من و بين او خندقى از آتش و بيم و هراس فراوان و پر و بالهايى است . پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمود : اگر او به من نزديك مى شد ملائكه او را تكه تكه مى كردند .
در پايان اين رساله چه به جاست كه از سلالهء نبوت و مشكات ولايت ، امام صادق ( عليه السلام ) روايتى را بياوريم كه حدود مسجد را بيان مى كند :

1 . يعفر ، يسجد ويلصق وجهه بالتراب . 2 . اى رجع يمشى الى الوراء . 3 . صحيح مسلم ، كتاب صفة القيامه ، رقم 5005 ، مسند احمد ، باقى مسند المكثرين ، رقم 8475 ( ترقيم العالميه ) .

301