محمد بن على بن الحسين باسناده عن هشام بن الحكم انه قال لابى عبد الله ( عليه السلام ) :
اخبرنى عما يجوز السجود عليه وعما لا يجوز ، قال : السجود لا يجوز الا على الارض او على ما أنبتت الارض ، الا ما أكل او لبس ، فقال له : جعلت فداك ! ما العلة في ذلك ؟
قال : لان السجود خضوع لله عزوجل ، فلا ينبغى ان يكون على ما يؤكل ويلبس ، لان ابناء الدنيا عبيد ما يأكلون ويلبسون ، و الساجد في سجوده في عبادة الله عزوجل ، فلا ينبغى ان يضع جبهته في سجوده على معبود ابناء الدنيا الذين اغتروا بغرورها ، الحديث ، ( 1 ) هشام به امام صادق ( عليه السلام ) عرض كرد : مرا از آنچه كه سجود بر آن جايز است و آن چه كه سجود بر آن جايز نيست ، آگاه كن . فرمود : سجده جايز نيست مگر بر زمين يا آنچه كه زمين بروياند ، مگر آنچه كه خوردنى و پوشيدنى باشد . گفت : فدايت شوم ، علت آن چيست ؟ فرمود :
چون سجود ، خضوع براى خداى عزوجل است ، پس جايز نيست بر آنچه كه خورده مى شود و پوشيده مى شود انجام شود ، زيرا دلبستگان به دنيا بندگان آنچه هستند كه مى خورند و مى پوشند ، حال آن كه سجده كننده در سجودش در عبادت خداست ، پس جايز نيست كه پيشانى اش را در سجود بر معبود دلبستگان دنيا كه به غرور آن فريفته شده اند ، بگذارد .
والحمدلله اولا وآخرا وظاهرا وباطنا

1 . وسائل الشيعه ، مؤسسهء آل البيت ، ج 5 ، ابواب ما يسجد عليه ، باب اول ، ص 343 ، ش 6740 .

302