چنان كه از جدول تعيين نسخهء اساس اين چاپ ( جدول شمارهء 2 ) بر مىآيد .
دستنويسهايى كه ما اساس اين تصحيح قرار داده‌ايم در مجلدات 20 و 9 تا 17 به - يقين و در جلدهاى 1 تا 4 به احتمال قريب به يقين ( چون نسخه فاقد تاريخ است ) از نسخه‌هاى سدهء ششم و در جلدهاى 7 و 8 بر اساس نسخه اى است كه از روى نسخهء مورخ 606 كتابت شده ، و تنها در جلدهاى 5 و 6 و 18 و 19 است كه ناگزير به نسخه‌هاى متأخّرتر بسنده كرده‌ايم .
انتظار ما براى دستيابى بر نسخه اى كهن و كامل بيهوده بود بناگزير بر آن شديم كه نسخه اى چند گانه را اساس اين ويرايش قرار دهيم و در هر بخش از تفسير بر كهنترين و دقيقترين نسخهء موجود تكيه كنيم . در اين كار البته با مسائلى چند رو به - رو بوديم كه لازم مىآمد براى هر كدام در جاى خود چاره اى بينديشيم .
يكى از اين مسائل چند گانه اصالت ضبطها و موضوع رسم الخطهاى متفاوت دستنويسها بود . ضبطهاى اصيل را در نسخه‌هاى كهنتر با وسواس تمام و در نسخه‌هاى غير از قرن ششم حتى المقدور حفظ كرديم . رسم الخط عمومى تفسير را هم تا آن جا كه به اصالت نسخه لطمه وارد نمىآمد ، ضمن مراعات سهولت استفاده براى امروزيان تحت ضابطه اى مكتوب و معيّن در آورديم و با ياد داشت كردن مواردى كه احتمال اختلاف مىرفت در برگه‌هاى جداگانه ، برگه دانى مفصّل ترتيب داديم كه به هنگام استنساخ و مقابلهء همهء مجلدات پيش دستمان بود . مبناى اين رسم الخط صرف نظر از موارد خاصّ نسخه‌هاى كهن ، كتاب راهنماى نگارش و ويرايش ، فراهم آوردهء خود مصحّحان بوده است .
مسألهء ديگر معرّفى ويژگيهاى نسخهء اساس بود كه به جاى يك مورد ناگزير شديم در چند مورد - يعنى هر جلدى كه براى نخستين بار نسخه اى اساس واقع مىشد - به معرّفى ويژگيهاى آن بپردازيم كه البتّه لازمهء اين كار اختصار تمام بود .
تنوّع نسخه‌هاى اساس و نسخه بدلها ما را بر آن داشت كه در مقدّمهء هر مجلد بالاستقلال به معرّفى مختصر آنها - حتى اگر موجب تكرار هم باشد - بپردازيم و نمونهء

مقدمة 67