اختصاص داده‌ايم ايشان را به آن افاضه ميكنند و به غير ميرسانند و نيز محمد بن مسلم از امام جعفر صادق عليه السّلام روايت كرده كه مراد از انفاق علم است و معنى آيه آنست كه متقيان آنانند كه از آنچه تعليم ميدهيم ايشان را بر خلقان منتشر ميسازند و اخفاى آن نمىكنند * ( وَالَّذِينَ ) * و ديگر پرهيزكاران جماعتىاند * ( يُؤْمِنُونَ ) * كه تصديق مينمايند * ( بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ ) * به آن چيزى كه فرو فرستاده شده است بسوى تو از قرآن و وحى * ( وَما أُنْزِلَ ) * و به آن چيزى كه منزل شده * ( مِنْ قَبْلِكَ ) * پيش از تو بر پيغمبران چون تورية و انجيل و زبور و غير آن يعنى اعتقاد دارند به آنكه جميع اين كتابها كه انبياى سابق حكم بر آن كرده‌اند و مردمان را به آن دعوة نموده‌اند از نزد خدا وارد گشته و اگر چه قرآن ناسخ آنها است و احكام آن را منسوخ ساخته بدانكه اين اسم موصول معطوف است بر موصول اول يعنى الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ و دخول اين جماعة با جماعة اول در جمله متقيان مانند دخول اخص است در تحت اعم زيرا كه مراد به اول كسانىاند كه ايمان آورده‌اند و از شرك و انكار تبرا كرده‌اند و بثانى اهل كتاب كه مقابل اولند چون عبد اللَّه بن سلام و اصحاب او چنان كه مرويست از ابن عباس پس اين هر دو آيه تفصيل متقيان است و يا معطوف است بر متقين فكانه قال ( هدى للمتقين عن الشرك و للذين آمنوا من اهل الملل ) و محتمل است كه مراد به اين جماعة همان جماعة اولى باشد بعينه و توسيط عاطف بجهة جمع بين الوصفين باشد يعنى قرآن هادى متقيان است كه جمع كننده‌اند ميان ايمان به آنچه عقل ادراك آن مىكند كه آن تصديقست بغيب و اتيان به آنچه مصدق ايشان است در دعوة ايمان از عبادات بدنيه و ماليه و ميان ايمان به آنچه سمع اثبات آن نموده از بعث و نشر و حينئذ تكرير موصول بجهة تنبيه است بر تباين اين دو طريق و يا آنكه مراد طائفه باشد از اول و آنها مؤمنان اهل كتاب باشند و تخصيص بذكر ايشان از جمله اهل ايمان مانند ذكر جبرئيل و ميكائيل بعد از ملائكه جهة تعظيم شأن ايشان باشد و ترغيب براى امثال ايشان و اينكه بعضى گفته‌اند كه مراد بآيهء اولى مؤمنان عربند و بثانيه مؤمنان اهل كتاب زيرا كه عرب را كتابى نبود قبل از قرآن غير صحيح است زيرا كه ممتنع نيست كه آيهء اولى عام باشد نسبت بجميع مؤمنان و اگر چه ثانيه خاص است در قومى از ايشان و انزال نقل شيء است از اعلى باسفل و اين لاحق معانى مىشود بتوسط لحوق آن مر ذوات حاملهء آن را و در غير اين مستعمل نيست و ميتواند بود كه نزول كتب الهيه بر رسل به اين وجه بوده باشد كه ملك آن را تلقف كرده باشد از حق تعالى بتلفف روحانى يا حفظ آن نموده باشد از لوح محفوظ و بعد از آن انزال آن نموده و القا كرده بر رسول و مراد * ( بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ ) * همه قرآنست و تمامى شريعة و تعبير از انزال بلفظ ماضى با آنكه بعضى از آن مترقب بوده بجهة تغليب موجود است بر آن چه موجود نشده و يا بجهة تنزيل منتظر در منزلهء واقع و نظير اينست