خرق اجماع لازم نيايد و غيب مصدر است كه موصوف به واقع شده بجهة مبالغه چون شهادة در كريمه عالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهادَةِ و يا فيعل است كه مخفف شده چون قيل و قيل و مراد به آن هر چيزى است مخفى كه بحس مدرك نشود و بديهى عقل مقتضى آن نباشد و اين بر دو قسم است يكى آنكه دليلى نباشد كه دلالت بر آن كند و هو المراد بقوله وَعِنْدَه مَفاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُها إِلَّا هُوَ و اينكه از ابن عباس مروى است كه مراد از غيب مكنونات علوم الهى است از اينقسم است و قسم دويم آنكه نصب دليل شده باشد بر آن چون صانع عالم و صفات او و آخرة و احوال آن و اينكه ابن جريح گفته مراد وحى الهيست بجانب پيغمبران كقوله تعالى فَلا يُظْهِرُ عَلى غَيْبِه أَحَداً از اين قبيل است و صحيح آنست كه مراد از غيب در آيه قسم اخير است و ابن مسعود گفته كه مراد بغيب جميع آن چيزيست كه از بندگان غايب است و اين شامل قسمين است و ايندو قسم در صورتى است كه بالغيب صله ايمان باشد و واقع موقع مفعول و اگر حال باشد بر تقدير متلبسين بالغيب بمعنى غيبة و خفا خواهد بود و معنى اينكه اهل تقوى تصديق مىنمايند در حالتى كه غايبند و از نظر مردمان پنهان بخلاف منافقان كه ظاهرا با مسلمانان در مقام تصديق و اعترافند و غايبانه ايشان با رؤساى خود اظهار استهزا ميكنند و ميگويند كه ما باهل اسلام در مقام سخرية و استهزائيم كما قال اللَّه تعالى وَإِذا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قالُوا آمَنَّا وَإِذا خَلَوْا إِلى شَياطِينِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّما نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُنَ و يا در حالتى كه غايبند از مؤمن به كه محمد است صلَّى اللَّه عليه و آله چنان كه ابن مسعود از آن حضرت صلَّى اللَّه عليه و آله روايت كرده ( و الذى لا إله الا هو ما امن احد افضل من ايمان بغيب ثم قرأ هذا الايه ) يعنى به حق آنكه غير از او خدايى نيست كه ايمان هيچكس افضل از ايمان آن كس نيست كه در خفيه باشد و گفته‌اند كه مراد بغيب بقلب است و معنى آنكه متقيان ايمان آورده‌اند بصميم قلب نه به زبان فقط چون منافقان كما قال يَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ پس يا در قول اول از براى تعديه است و در ثانى از براى مصاحبة و در ثالث براى آلت و در تفسير اهل البيت عليه السّلام وارد شده كه مراد از غيبت غيبة صاحب الزمان عليه السّلام است و وقت خروج او كه در اخبار و قرآن موعود است اما قرآن لقوله تعالى وَعَدَ اللَّه الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ الايه و بيان معنى آية در مظان خود سمت تحرير خواهد يافت و اما اخبار مانند حديث مشهور پيغمبر صلَّى اللَّه عليه و آله كه موافق و مخالف روايت كرده‌اند كه ( لو لم يبق من الدنيا الا يوم واحد لطول اللَّه تعالى ذلك اليوم حتى يخرج رجل من اهل بيتى اسمه اسمى و كنيته كنيتي يملأ الارض قسطا و عدلا كما ملئت ظلما و جورا ) يعنى اگر باقى نماند از دنيا مگر باقى نماند از دنيا مگر يك روز هر آينه خداى تعالى آن روز را دراز گرداند تا آن كه بيرون آيد مردى از اهل بيت من كه اسم او اسم من باشد و كنية او كنية من كه پر سازد روى