است زيرا كه تسميهء * ( بِسْمِ اللَّه ) * يا بيشتر مستنكر است نزد عرب و نيز اين قول مؤدى است باتحاد اسم و مسمى زيرا كه الم داخل سوره است باجماع پس اگر اسم سوره شود اسم و مسمى يكى گردد و ديگر مستدعى است بتأخر جزو از كل زيرا كه الم از جملهء سوره است و بحسب رتبه متأخر از مسمى است و جواب اين هر سه اعتراض آن است تسميه بسه اسم گاهى ممتنع است كه آن را تركيب كنند و اسم واحد گردانند بر طريقهء بعلبك اما اگر منتشر سازند مانند نثر اسماء عدد امتناعى نخواهد بود و مؤيد اينست كه سيبويه تسويه نموده ميان تسميهء بجمله و بيت از شعر و بطايفه از اسماى حروف معجم و مسمى مجموع سوره است و اسم جزء آنست پس الحاد نباشد و مسمى مقدم است من حيث الذات و مؤخر باعتبار اسميه پس دور لازم نيايد و شبههء نيست كه وجه اول كه حروف مسميات اين اسما باشد اقربست بتحقيق و اوفق بلطايف تنزيل و اسلم از لزوم نقل و وقوع اشراك در اعلام از واضع واحد زيرا كه اينها اسماء حروف تهجىاند پس اگر اسماء سوره شوند نقل لازم آيد و چون يك عدد اول در سوره واقع شده مانند الم و حم پس مستلزم اشتراك باشد در علم و ح راجع شود بنقض بر آنچه مقصود العلميه است زيرا كه مقصود از وضع اعلام دلالت است بنصوصيت و اشتراك منافى اينست و نزد بعضى اين الفاظ اسماء قرآنند و لهذا در عقب آن كتاب و قرآن واقع شده مانند * ( الم ذلِكَ الْكِتابُ ) * الر تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَقُرْآنٍ مُبِينٍ و يا اسماء اللَّه‌اند چنان كه از أمير المؤمنين ( ع ) مرويست كه در بعضى ادعيه فرموده كه يا كهيعص و يا حمعسق و مىشايد كه مراد حضرت يا منزل كهيعص و يا منزل حمسعق باشد و بعضى از محققين گفته‌اند كه حضرت رسالت صلَّى اللَّه عليه و آله و سلَّم را سه صورتست يكى بشرى كما قال تعالى قُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ دويم ملكى چنانچه فرمود كه ( ابيت عند ربى يطعمنى و يسقينى ) سيم حقى كما قال ( لى مع اللَّه وقت لا يسعنى فيه ملك مقرب و لا نبى مرسل ) حق سبحانه را با او در هر صورتى سخن بعبارتى ديگر واقع شده در صورت بشرى كلمات مركبه چون قل هو اللَّه احد و در صورت ملكى حروف مفرده چون الم و كهيعص و غير ذلك و در صورت حقى كلام مبهم كه فاوحى الى عبده ما اوحى پس حروف مقطعه رمزيست ميان حق سبحانه و حبيب او و از ائمه هدى صلوات اللَّه عليهم مرويست كه حروف مقطعه اسرار قرآن است و هر كس بر آن اطلاع ندارد مگر مؤيدين من عند اللَّه كه حضرت رسالت ( ص ) و ائمه معصومين ( ع ) اند ثعلبى در تفسير خود بروايت مسنده به امام على بن موسى الرضا ( ع ) نقل كرده كه آن حضرت فرمود كه از امام جعفر صادق ( ع ) پرسيدند كه الم بچه معنى است فرمود در الف آن پنج صفت است از صفات حق تعالى اول ابتدائيه چه حق تعالى ابتداء جميع خلق كرده و الف ابتدا حروفست و دويم استواء زيرا كه او سبحانه مستوى و عادلست فى ذاته و غير جايز الف نيز مستوى است فى ذاته سيم انفراد چه حقتعالى فرد است و الف فرد