در جايى پنهان شده تيرى بر عمرو خضرمى انداخت و او را بكشت و اول كشته از مشركان كه در اسلام كشته شد او بود و حكم و عثمان را اسير كردند و اولين اسير در اسلام ايشان بودند و نوفل از دست ايشان بجست و اتفاقا آن روز غرهء رجب بود و مظنهء ايشان آن بود كه سلخ جمادى الآخر باشد و چون نماز شام آن روز هلال رجب به نظر ايشان درآمد و بلندى درجهء آن را بديدند ظن ايشان مزيت رجحان پيدا كرد كه آن روز سلخ جمادى الآخر نبوده القصه كاروان را براندند و بمدينه آمدند قريش گفتند كه محمد استحلال ماه حرام كرد و اهل اسلام را تعيير و سرزنش ميكردند كه صاحب شما ماه حرام را حلال گردانيد و به خون ريختن و فتنه انگيختن در ماه حرام فتوى داد اين خبر برسول صلَّى اللَّه عليه و آله رسيد عبد اللَّه جحش را گفت نه من تو را فرموده بودم كه در ماه حرام قتال مكن و كس را مكش و كاروان را اسير مكن عبد اللَّه گفت يا رسول اللَّه مظنه ما آن بود كه آن روز سلخ جمادى الآخر مىباشد و بعد از قتل و اسر ظن ما غالب شد به آنكه غره رجب بوده پس آن حضرت اسيران و غنيمت را رد كرد و در آن تصرف نفرمود و اصحاب سريه نيز از اين صورت نادم گشته بر سبيل تضرع نزد رسول آمدند و گفتند يا رسول اللَّه ( ما نبرح حتى ينزل توبتنا ) از اينجا نميرويم تا حق سبحانه انزال آيتى كند كه مشعر باشد بر قبول توبه ما و در اثناى اينحال اكابر قريش كتابتى نزد پيغمبر فرستادند و بر سبيل تشنيع و تبكيت سؤال كردند از قتل در اشهر حرم حق سبحانه اين آيه فرستاد كه * ( يَسْئَلُونَكَ ) * ميپرسند تو را * ( عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ ) * از ماه حرام * ( قِتالٍ فِيه ) * مقاتله كردن در آن اين بدل اشتمال است از قول او * ( الشَّهْرِ الْحَرامِ ) * گويند كه سائلان اهل اسلام بودند كد به جهت تالم از چيزى كه در ميان ايشان واقع شده بود استفتا كردند از قتال در اشهر حرم حق سبحانه فرمود كه اى محمد ص * ( قُلْ قِتالٌ فِيه كَبِيرٌ ) * بگو كه جنگ و كارزار در ماه حرام گناه بزرگ است در انوار گفته كه هنوز در آن وقت قتال در ماه حرام حرام بود و آخر حرمت آن بآيت السيف منسوخ گشت اعنى قوله فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ و اين نسخ خاص بعام است و نزد عطا منسوخ نيست و اولى منع دلالت آيت است بر حرمت قتل در اشهر حرم مطلقا چه قتال فيه نكره است در حيز مثبت پس على العموم نباشد و اجماع اماميه نيز بر آنست كه تحريم آن منسوخ نشده و تحقيق آن نقل از كلام صاحب كنز العرفان معلوم خواهد شد و قوله * ( وَصَدٌّ ) * عطفست بر قتال يعنى بگو كه بازداشتن مردمان * ( عَنْ سَبِيلِ اللَّه ) * از راه خدا كه اسلام است و آن چيزى كه موصل عبد است به خدا از طاعات * ( وَكُفْرٌ بِه ) * و ناگرويدن به خدا * ( وَالْمَسْجِدِ الْحَرامِ ) * و باز داشتن مردمان از مسجد الحرام اين سخن بر تقدير مضاف است اى ( وصد المسجد الحرام ) كقول ابن داود ( اكل امرء تحسبين امرء و نار توقد في