رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا حق تعالى توبهء ايشان را قبول كرد و نوح عليه السّلام چون از دست كفار عاجز و مضطر گشت گفت رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً خداى تعالى دعاى او را اجابت كرده دمار از كفار بر آورد و از ايشان ديارى باقى نگذاشت و ابراهيم عليه السّلام در حين طلب حاجت گفت كه رَبِّ هَبْ لِي حُكْماً وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ دعاى او مستجاب شد و موسى عليه السّلام چون قبطى را بكشت و گفت رَبِّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي فَاغْفِرْ لِي در جوابش فَغَفَرَ لَه نازل گشت و سليمان عليه السّلام طلب مغفرة و پادشاهى به اين نام كرد و گفت رَبِّ اغْفِرْ لِي وَهَبْ لِي مُلْكاً لا يَنْبَغِي لأَحَدٍ مِنْ بَعْدِي حقتعالى دعاى او را بسر حد اجابت رسانيد و زكريا عليه السّلام چون از خدا طلب فرزند كرد گفت رَبِّ لا تَذَرْنِي فَرْداً وَأَنْتَ خَيْرُ الْوارِثِينَ دعاى وى بدرجهء قبول رسيد و يوسف عليه السّلام نيز خداى را به اين نام خواند كه رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الأَحادِيثِ پس جبرئيل نازل شد و گفت چه حاجت دارى گفت رب تَوَفَّنِي مُسْلِماً وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ و عيسى عليه السّلام نيز بوسيله اين نام از خداى تعالى طلب مائده نمود و گفت رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَيْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ حق سبحانه و تعالى از براى او انزال مائده نمود و ايوب عليه السّلام در حينى كه رب أَنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ گفت خداى تعالى زحمت و نقمة او را برحمت و نعمت بدل فرمود و سيد انبياء ( ص ) طلب مغفرت امة را به اين نام كرد و گفت رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ در جوابش نازل شد لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّه ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَما تَأَخَّرَ و صلحاى امت حضرت رسالت ( ص ) چون خداى را به اين نام خواندند و گفتند رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلًا تا آخر توقيع اجابت ايشان چنين آمد كه فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ و شيطان رجيم با كمال طغيان و عدوان نيز خداى را به اين نام خواند و گفت رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ خداى تعالى او را مهلت داد تا روز قيامت و فرمود فَإِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ إِلى يَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ و در ثواب گفتن يا ( ربنا ) و يا ( سيدنا ) كه در دعاى بزرگوار ( يا من اظهر الجميل ) واقع شده پيغمبر ( ص ) از جبرئيل خبر داده كه چون بنده مؤمن اين كلمه را بگويد حقتعالى بملائكه گويد كه اى فرشتگان من گواه باشيد بر اينكه من آمرزيدم اين بنده را و او را اجر عظيم كرامة فرمودم بعدد هر چه آفريده‌ام در بهشت و در دوزخ و در هفت آسمان و هفت زمين و بعدد مرور و كرور شمس و قمر و بعدد جميع ستارگان و قطرهاى باران و انواع خلقان و كوه ها و سنگريزها و غيرها و بعدد هر چه آفريده‌ام در عرش و كرسى و غير آن و بواسطه شرافت و عظمة اين نام است كه آن را در يلى اسم بزرگوار خود ثبت نمود و بعد از آن متذكر صفات ديگر شد و فرمود كه * ( الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ ) * يعنى خداى كه بخشنده نعمة است بر خلقان و آمرزندهء عاصيان در آن جهان تكرار اين دو صفة با وجود قرب عهد بذكر آن جهت مبالغه است و گفته‌اند كه ايراد اين دو صفت در اول بعد از ذكر معبودية به جهت ذكر نعمتى است كه بسبب آن