از پيغمبر ( ص ) روايت كرده كه عيسى عليه السّلام ميگفت كه ( الرحمن رحمن الدنيا و الرحيم رحيم الآخرة ) و از تابعين صحابه منقولست كه او سبحانه رحمن است نسبت بجميع مردمان از مؤمن و كافر و بر و فاجر به اين معنى كه خالق و رازق همه است و رحيم است بمؤمنان به اين وجه كه توفيق دهنده ايشان است در طاعت و عبادت و آمرزندهء ذنوب ايشان و دهندهء ثواب ايشان و رساننده ايشان بدرجات جنان و فريادرس ايشان در ظلمت قبر و حسرت قيامت و فزع نامه خواندن و خوف ميزان و صراط و نيران چنان كه در آثار آمده كه چون بنده مؤمن را بقبر در آورند و سر قبر را استوار كرده دوستان و مصاحبان همه باز گردند و او را در كنج لحد تنگ و تاريك تنها بگذارند حق سبحانه و تعالى از روى لطف و بنده نوازى خطاب كند به او كه ( عبدى بقيت فريدا وحيدا ) اى بنده من در اين كنج لحد تنها ماندهء آن دوستان و ياران كه از براى ايشان در حق من عصيان ميكردى و رضاى ايشان را برضاى من اختيار ميكردى تو را اينجا تنها بگذاشتند ( فانا رحمك اليوم رحمة تتعجب الخلائق منها ) امروز تو را برحمت شامله خود بنوازم چنان كه همهء خلايق از آن تعجب نمايند پس خطاب فرمايد بفرشتگان كه اى ملائكه من اين غريبى است بيكس و بىيار و از وطن و ديار خرد جدا افتاده و از همنشينان خود دور شده و الحال در اين كنج لحد مهمان منست آنچه مقدور شما مىشود به روى كرم و احسان نمائيد و درى از جنت بر او گشائيد و قبر او را موسع و منور سازيد و انواع رياحين و موايد نزد او حاضر كنيد و بعد از آن او را به من واگذاريد كه بمقتضاى ( اللَّه مونس كل وحيد ) مونس و همنشين او خواهم بود تا روز قيامت و نيز از حضرت رسالت صلَّى اللَّه عليه و آله منقول است كه چون روز قيامت شود بندهء را حاضر كنند فرمان آيد كه قبهء زنيد و بندهء مرا در آنجا بنشانيد بعد از آن او سبحانه بوى خطاب نمايد كه اى بندهء من نعمت مرا سرمايه معصيت ساختى و چندان كه نعمت را بر تو زياده گردانيدم تو بيشتر در عصيان افزودى بنده سر خجالت در پيش افكند خطاب آيد كه اى بندهء من سر بردار كه همان ساعت كه معصيت كردى من تو را آمرزيدم و قلم عفو بر سر آن كشيدم و بندهء ديگر را حاضر كنند و بعتاب مذكور سرزنش نمايند و او از خجالت خود بگريه آيد حقتعالى فرمايد كه اى بندهء من آن روز كه گناه ميكردى و ميخنديدى تو را شرمسار نساختم امروز كه گناه نمىنمايى و تضرع ميكنى چگونه تو را عذاب نمايم و فضيحت تو كنم گناهت آمرزيدم و رخصت دخول بهشت دادم و از اهل البيت عليه السّلام منقولست كه چون روز قيامت رسد حق سبحانه جميع مؤمنان را در يك جا جمع كند و خطاب نمايد بايشان كه من از سر جميع حقوقى كه در ذمه شما دارم گذشتم شما هر حقى كه در ذمهء يكديگر داريد ابرأ آن كنيد و بهيئت مجموعى ببهشت من درآئيد و از رسول ( ص ) روايتست كه فرمود امت مرا در روز قيامت بموقف حساب بدارند و اعمال ايشان را در ميزان درآرند حسنات ايشان بر سيئات راجح آيد امم سالفه گويند