و محفوظ از موت و جميع بيمارى و دورى از حسد حاسدان و كيد كايدان بعد از آن او را گويند اقرء و ارق قراءة ميكن و بالا ميرو كه منزل تو نزد آخر آيتى خواهد بود كه آن را ختم كنى و چون پدر و مادر او بهر دو حله خود نظر كنند و تاج عزت خود را ببينند گويند بار خدايا اين شرف و بزرگوارى ما از كجاست كه كردار ما بمرتبة آن نميرسد كه ما را به اين درجه رفيعه رساند كرام الكاتبين در جواب ايشان گويند كه اين ثواب آنست كه فرزند خود را تعليم قراءة كرديد و نيز از حضرت رسالت ( ص ) مرويست كه چون معلم بسمله را تعليم نمايد حق تعالى او را و متعلم را و مادر و پدر متعلم را از همهء معاصى مغفور سازد بر وجهى كه هيچ گناه در نامه اعمال ايشان نماند و آن حضرت سؤال كردند كه يا رسول اللَّه افضل اعمالى كه بنده مؤمن كند كدام است فرمود كه الحل و الترحال گفتند حل و ترحال چيست فرمود ختم قرآن كردن و باز از اول ابتدا كردن و بدانكه قارى را مستحبّ است كه در قراءة نخستين لفظ تزمين صوت نمايد و بآواز خوش و صوت دلكش بتلاوت آن مشغول شود چنان كه براء بن غارب از حضرت رسالت روايت كند كه آن حضرت فرموده كه قرآن را مزين سازيد بآوازهاى خوش و آن را بحسن صوت تلاوت كنيد و حذيفهء يمانى از آن حضرت روايت كرده كه قرآن را بلهجهء عرب تلاوت كنيد و احتراز كنيد از قرائت آن بطريق صداهاى فاسقان نصارى و يهودان يعنى در قراءة ترجيع صوت مكنيد و زود باشد كه بعد از من جماعتى پيدا شوند كه در تلاوت آن آوازهاى خود را در حلق گردانند چون در ترجيع صدا در وقت سرود و غنا مانند زاهدان اهل ذمه كه در حين خواندن تورات و انجيل تكرير صوت ميكنند و مثل نوحه كردن زنان در مصايب و نوايت كه آواز ايشان از حنجرها نميگذرد و مفهوم هيچ سامعى نميشود و كسانى كه به اين طريق سلوك ميكنند دلهاى ايشان مفتون است بانواع فتنه و بليه و جمعى كه محظوظ ميشوند بآوازهاى ايشان محرومند از ثواب ابدى در روز قيامت علقمة بن قيس گويد كه من بحسن صوت قرآن ميخواندم عبد اللَّه عباس مرا طلبيد و گفت تلاوت كن من بآواز مليح آيتى چند تلاوت كردم و چون فارغ شدم گفت ديگر قرآن بخوان كه من از رسول خدا شنيدم كه ميفرمود آواز نيكو آرايش قرآن است و انس مالك از پيغمبر ( ص ) روايت كرده كه هر چيزى را زيوريست و زيور قرآن بآواز نيكو است و عبد اللَّه بن سايب گفته كه سعد بن وقاص نزد من آمد و گفت اى برادر شنيدم كه قرآن با آواز حزين ميخوانى گفتم بلى و الحمد للَّه على ذلك گفت من از رسول ( ص ) شنيدم كه ميگفت قرآن به جهت حزن بندگان نازل شده تا بيخبران باديهء غفلت را محزون ساخته از وادى غوايت بسر حد هدايت رساند پس چون قراءة كنيد گريه كنيد و اگر گريه نيايد خود را بر گريه داريد و بزينت صوت و حزن آواز قراءة كنيد و هر كه بآواز حزين و حسن صوت قرآن