و بر تبهكاران پيغمبرى رسيده الا آنست كه وحى بوى نازل نشده و ابو سعيد خدرى از پيغمبر ( ص ) روايت كرده كه حاملان قرآن مخصوصند برحمت واسعه او سبحانه و ملتبساند بنور او و آموخته شده‌اند به كلام او و مقربان درگاه اويند و نزديكان بارگاه او در دنيا و مهتران و بهتران بهشت خواهند بود و در تفسيرى كه منسوب است به امام حسن عسگرى عليه السّلام مذكور است از اباء و اجداد بزرگوار خود نقل فرموده كه حضرت پيغمبر ( ص ) فرمود كه حاملان قرآن مخصوصند هر كه دوستى نمايد بايشان دوستى نموده به او و هر كه دشمنى كند بايشان دشمنى كرده به او سبحانه و او سبحانه دفع مىكند از مستمع قرآن بلا هاى دنيا را و دور مىكند شدايد و بليات آخرت را از او و به حق آن كسى كه نفس محمد بيد فرمان او است كه شنوندهء آيتى از كتاب الهى وقتى كه اعتقاد داشته باشد كه مورد آن از اجابت خداى محمديست كه صادق است در جميع اقوال و حكيم است در همه افعال و مودع آن چيزيست كه حق سبحانه بر سبيل وديعه به او سپرده از جميع علوم خود نزد حضرت أمير المؤمنين عليه السّلام كه مطيع و منقاد آن حضرت است در همه اوامر و نواهى ثواب قرائت اين كس كه متصف باشد به اين صفات بزرگتر است از كوه زر كه آن را صدقه دهد كسى كه معتقد اين چيزها نباشد بلكه آن صدقه در آخرت وزر و و بال او است به جهت آنكه حصول ثواب مشروط بايمانست و كسى كه معتقد امور مذكوره نباشد ايمان از او مسلوب است پس از ثواب اين كردار محروم است خواننده آيتى از كتاب خدا وقتى كه معتقد آن امور باشد بيشتر است از آنچه نزد عرش است تا باسفل تخوم از كسى باشد كه به آن امور اعتقاد نداشته باشد همه را تصدق كند بلكه همهء آن نيز بر متصدق آن و بال است بعد از آن فرمود كه آيا ميدانيد در چه وقت اين ثوابهاى عظيم بر مستمع و قارى قرآن مترتب مىشود گفتند نه يا بن رسول اللَّه فرمود كه هر گاه در قرآن خيانت نكند يعنى معانى آن را بر نهجى كه از پيغمبر و اهل البيت او مرويست بخلقان رساند و آن را منحرف نسازد و خوار و بيمقدار نگرداند به اين وجه كه امر و نهى آن را سهل نگرفته به آن عمل كند و آن را سرمايه اكل خود نسازد و ريا به او نكند و نيز در آن تفسير مذكور است كه پدر و مادر قارى را در روز قيامت تاجى بر سر نهند كه نور آن ده هزار سال راه رود و دو حله را بر ايشان پوشانند كه به قيمت در نيايد چه كمترين تارى از آن مقابل صد هزار دينار باشد به آنچه در اوست از جميع اشياء نفيسه و زخارف برگزيده و پادشاهى خلد برين را در نامه نوشته و بدست چپ و راست آن قارى دهند و گويند آن را بخوان چون آن نظر كند ، در كتابى كه در دست راست او است نوشته باشد كه تو بهترين پادشاهان بهشتى و رفيق سيد ابرار و خير اوصياى اويى و مصاحب ائمه كه بعد از ايشانند و چون نگاه كند در نامهء كه در دست چپ او باشد در آنجا مرقوم باشد كه تو ايمنى از زوال آن پادشاهى