است .
تاريخ القرآن از بعضى مورخين نقل كرده است : انجمن كتابت قرآن از دوازده نفر تشكيل ميشد كه از قريش و انصار بودند و از ابن سيرين نقل كرده است :
كه عثمان به آنها گفت چون در آيتى مردّد شديد صبر كنيد و منظورش اين بوده است كه تأمّل كنند تا آن آيت مورد ترديد مطابق بشود با آنچه در آخرين مرتبه حضور پيغمبر عرض شده است آنگاه آن را بنويسند . از ابن حجر نقل كرده است كه در موقع نوشتن قرآن اصحاب پيغمبر اتّفاق كردند و آنچه ثابت شد كه در عرضه ى اخير بر پيغمبر ص عرض شده ثبت كردند و ما بقى را ترك كردند . و نيز از گفته ى ابن حجر است از خارجة بن زيد بن ثابت كه پدرم زيد بن ثابت گفت در موقع نوشتن قرآن آيتى را از پيغمبر ص شنيده بودم چون جستجو كرديم نزد ابى خزيمة بن ثابت انصارى يافتيم و آيه اين است ( مِنَ الْمُؤْمِنِينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّه عَلَيْه ) و آن را در مصحف خود نوشتيم و از اين گفتار معلوم مىشود كه جستجو براى اين بوده است كه معلوم شود جزء عرضه ى اخير بر پيغمبر ص بوده است ، و اگر اين منظور نبوده با اينكه خود زيد آيه را سراغ داشته و ميدانسته كه پيغمبر آن را خوانده است پس تفحّص و جستجو و پيدا كردن و بعد از آن نوشتن آيه بىمورد است .
( وهم تاريخ القرآن ) از مقدّمه ى تفسير شهرستانى نقل كرده است كه سويد بن علقمه گفت شنيدم علىّ ( ع ) ميفرمود ( ايّها النّاس اللَّه اللَّه ايّاكم و الغلوّ فى امر عثمان و قولكم احراق المصاحف فو اللَّه ما احرقها الَّا من ملاء من اصحاب رسول اللَّه ) يعنى اى مردم از خدا بترسيد و در حقّ عثمان غلوّ و زياده روى نكنيد كه او قرآنها را سوخته ، سوگند به خدا كه اين كار را در حضور عدّه اى از اصحاب پيغمبر انجام داد . و چون مردم اختلاف كردند و هر كسى مىگفت قرائت من بهتر است عثمان گفت اين كار مردم را بكفر ميكشاند و من مىخواهم مردم را بيك قرآن منحصر كنم كه بعد از شما اين اختلاف زيادتر خواهد