دوّم : قرآن در موقع فوت پيغمبر هم محفوظ بوده و هم مكتوب و با وجود قرآن نوشته كه متعدّد بوده بطورى كه پيشتر گفتيم چرا اعلان كردند و در مسجد نشستند كه از مردم بشنوند و آيه ى آخر برائه فقط نزديك نفر باشد ؟ سوّم : مورد اتفاق مورّخين است كه على عليه السلام نويسنده ى قرآن و جامع قرآن بوده است و رابطه ى آن حضرت با پيغمبر و با قرآن و آيات از زيد بن ثابت كمتر نبوده است پس در اين جمع قرآن چرا اسم علىّ عليه السّلام نيست و از آن حضرت استفاده نشده و از زيد بن ثابت به مناسبت اينكه كاتب وحى بوده اين اقدام را خواسته‌اند ؟
آنچه ممكن است در اين مورد گفته شود : احتراز ابو بكر و زيد بن ثابت از جمعآورى اگر راست باشد شايد از اين جهت بوده است كه مطمئن نبوده‌اند بتوانند تمام آيات را جمعآورى كنند ولى عمر آنها را تشجيع كرده است و در قسمت دوّم كه با نوشته ها و حفاظ قرآن باز مراجعه ى بعموم كرده‌اند بواسطه ى كمال دقّت بوده است كه علاوه بر آنچه زيد بن ثابت داشته است جستجو كرده‌اند و از هر كس هر چه داشته گرفته‌اند كه كلمه اى از قرآن ساقط و مفقود نشود و بخصوص با شهادت دو نفر نوشته‌اند كه موجب كمال اطمينان باشد و اين عمل بسيار شايسته و خدمت بزرگى باساس اسلام بوده است : و مطلب سوّم كه در اين جمعآورى اسم حضرت امير نيست ميتوان گفت چون خود زيد نوشته داشته و آنچه را هم نداشته است از حفّاظ و قرّاء سؤال ميكرده و چون از ديگران كه گرفته شده بالخصوص نامى نيست ممكن است از آن حضرت هم استفاده شده است ولى اسم نبرده‌اند .
6 - جمعآورى قرآن در نوبت سوّم بوسيله ى عثمان از زمان پيغمبر قرآن را بالفاظى مختلف ميخوانده‌اند كه در معنى تفاوتى نداشته مثلا ( اسمعوا يا انصتوا و هلمّ و يا تعال و اصوب يا اقوم ) كه در معنى اختلافى ندارد مردم تلفّظ ميكردند و گاهى اگر اختلافى توليد ميشد به پيغمبر ص مراجعه ميكردند