موجود مهيبى در جلوش نمايان شد و گفت بخوان فرمود : خواندن نتوانم « او فشار داد و رهايش كرد و گفت بخوان » باز فرمود : خواندن نتوانم « و باز دوباره اين عمل را تكرار كرد و همان جواب را شنيد » در مرتبه ى سوّم بشدّت آنحضرت را فشار داد و رها كرد و گفت :
( اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ ) . و نوشته‌اند كه : از اين پيشآمد آن حضرت را ترس و لرز گرفت . و به خانه رفت و بخديجه فرمود : من را به چيزى بپوش و مدّتى در زير جامه اى بود كه اين خطاب به آن حضرت شد ( يا أَيُّهَا الْمُدَّثِّرُ قُمْ فَأَنْذِرْ ) يعنى ى خود بجامه پيچيده برخيز و مردم را بيم و نويد بده و خبردار كن .
روايت است كه پيغمبر در هنگام تنهائى آوازى ميشنيد كه او را تمجيد ميكرد و خبرهاى خوش به او ميداد چون آن حضرت براى خديجه نقل كرد بردش نزد عموزاده ى خود ( ورقة بن نوفل ) كه پيرى سالخورده از علماى مسيحى بود چون قضيه را براى او نقل فرمود ، گفت هر وقت چنين آوازى شنيدى من را خبر كن و خوب گوش كن كه آنچه ميشنوى ضبط كنى كه براى من نقل كنى پس از آن باز در خلوت بود كه شنيد آوازى بلند شد :
اى محمّد بگو ( بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ الْحَمْدُ لِلَّه رَبِّ الْعالَمِينَ ) تا آخر سوره ى حمد و پس از آن گفت ( لا إله الَّا اللَّه ) چون آنحضرت براى ورقه نقل فرمود او گفت : تو همان پيغمبرى هستى كه عيساى مسيح بشارت پيدايش او را داده است و الفتوح در توضيح نزول سوره ى حمد در مكّه نظير اين حادثه را با اندك اختلاف نقل كرده است .
2 - دلبستگى پيغمبر و مسلمين در مواظبت از قرآن مقدّمه ى تفسير ابو الفتوح : ابو عبد الرّحمان السلمى روايت كرده است از اصحاب پيغمبر كه قارى قرآن بودند مثل عبد اللَّه مسعود و ابىّ بن كعب و ديگران كه پيغمبر ده آيه از قرآن كريم بما تعليم ميفرمود و ما آن را از همه جهت ياد ميگرفتيم