آنها هم بهتر از قرآنى كه در خدمت پيغمبر ص بوده است منظَّم و مرتّب نبوده زيرا وسائل آنها بيش از اين مقتضى نبوده و بعلاوه در حيات پيغمبر هنوز قرآن تمام نبوده و بانتظار رسيدن آيات بوده‌اند پس مقتضى همين است كه در قطعات مختلف ياد داشت شود و بعد از آنكه تمام شد به صورت كتاب منظم درآيد چنان كه شد بعلاوه كه در قرآن كلمه ى سوره مكرر آمده است مثل ( فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِه - ) بقره ) و ( فَأْتُوا بِعَشْرِ سُوَرٍ مِثْلِه مُفْتَرَياتٍ ) - هود ) كه خود دليل يقينى است بر تعيين سوره ها در دوران نزول و پيش از نازل شدن تمام قرآن .
آلوسى در مقدّمه ى تفسير خود بنام روح المعانى از سيد مرتضى نقل كرده است كه او در جواب ( مسائل الطرابلسيات ) نوشته است : قرآن در زمان پيغمبر نوشته بوده است زيرا قرآن را درس ميدادند و حفظ ميگردند و حضورش ميخواندند تا به او عرضه شود و تصويب فرمايد . و چند نفر از اصحاب مثل ابى بن كعب و ابن مسعود و غير آن در چند نوبت قرآن را تمام حضورش خواندند . و همانطور كه كتاب سيبويه و مزنى را اگر كسى تغيير ميداد بواسطه ى شهرت در نظر عموم مردم زود آن را تشخيص ميدادند . قرآن بواسطه ى شهرت و حفظ در خاطره ها بالاتر از آن بود كه كسى بتواند آن را تغيير دهد و اگر كسى ادعائى كرده است قابل توجه نيست .
5 - جمعآورى قرآن بعد از رحلت حضرت رسول ( ص ) بعد از وفات پيغمبر كه مسيلمه ى كذّاب در يمامه مدّعى نبوّت شد و ابو بكر قشونى بدفع او فرستاد و او را كشتند عدّه ى زيادى از مسلمين و قاريان قرآن كشته شدند بطورى كه در تاريخ القرآن زنجانى از كتاب اتقان ابن ابى داود نقل شده . عمر آيه اى از آيات قرآن را پرسيد گفتند با فلان كس بوده كه در جنگ با مسيلمه كشته شده است او گفت : ( إِنَّا لِلَّه ) و از آن روز به اين فكر افتاد كه قرآن را جمع كند بابو بكر اصرار كرد ولى او انكار داشت كه چون پيغمبر نكرده بر ما دشوار است اقدام بكارى كه پيغمبر نكرده است .