ابن المبارك قال : حدّثنا علىّ بن اسحاق السّمرقندى ) و بقيّه ى روات همانهائى هستند كه در اوّل نوشته است و در آغاز هر سوره بجاى نام سوره به اين عبارت سوره را معرّفى مىكند سوره اى كه در آن آل عمران گفته شده است سوره اى كه بقره در آن ياد شده است سوره اى كه زنان در آن ياد مىشود و باز از سوره ى مائده ببعد نوشته است . و از سوره اى كه مائده در آن ياد مىشود و همچنين در بقيّه به اين عبارت نوشته است . ( و من السّورة الَّتي يذكر فيها ) و در همه ى سوره ها پس از بسم اللَّه نوشته است ( و باسناده عن ابن عبّاس ) در تاريخ چاپ اين كتاب نوشته است ( الطبعة الثانية 1370 هجرى و 1901 ميلادى ) و چون تاريخ چاپ اين كتاب قريب چهل سال پس از فوت جرجى زيدان است باحتمال قوى همان باشد كه او نوشته است .
كشف الظنون باب التاء ص 298 . ملا كاتب چلپى مشهور بحاج خليفه در كتاب كشف الظَّنون مفسّرين را چند طبقه كرده است : طبقه ى اوّل دو دسته هستند دسته ى اول اصحاب پيغمبر كه تفسير گفته‌اند و نقل كرده‌اند ولى ننوشته‌اند اول اين طبقه خلفا هستند كه از اوّل و دوّم و سوّم بسيار كم نقل شده است و از چهارم كه علىّ ( ع ) بوده است زياد نقل شده است ابن مسعود گفته است . قرآن بر هفت حرف نازل شده كه براى هر حرفى ظاهرى است و باطنى و على ع تمام آنها را مىدانست « 1 » دوّم از اين طبقه عبد اللَّه بن مسعود است كه سال 32 در مدينه وفات كرد و آنچه از او نقل شده است بيشتر است از آنچه از علىّ ( ع ) نقل شده .
سوّم از اصحاب پيغمبر كه مفسّر بوده‌اند عبد اللَّه بن عبّاس است او در طائف بسال شصت و هشت وفات كرد ترجمان قرآن و رئيس مفسّرين است آنچه از او نقل كرده‌اند همه ى آنها معتبر و مورد اطمينان نيست از همه ى آنها معتبر و صحيحتر رشته و سلسله ى ناقلين على بن ابى طلحه ى هاشمى است كه در سال يك صد و چهل و سه