به فارسى ساده ى مستعمل روز تا آنجا كه بنظم سخن فارسى رخنه اى نيفتد . دوّم - ربط جمله با آيه و آيات به ظاهر نامناسب با جلو بافزودن يك يا چند جمله ى مناسب در درون قلَّاب .
4 - نشان دادن اختلاف مفسّرين در مقصود و در قرائت آيات با ذكر هر نكته ى علمى و اخلاقى و عرفانى و ذوقى كه در كتابهاشان ديده شده بعنوان سخن مفسّرين با رعايت كمال امانت كه اگر شعر مشهورى در كتابى نقل شده است از آن كتاب نقل كردم و براى زيبائى و آرايش ، از نوشته هاى ذوقى و لطيف تفسير كشف الاسرار و ابو الفتوح و مواهب عليه آنچه مناسب بود مختصرى عين عبارت آنها را نقل كردم .
5 - از يك يا چند آيه كه مطلبى بخاطر رسيد بعنوان « سخن ما » نوشته شد . و اگر بعد از نوشتن آن معنى يا مطلب از ديگرى ديده شد آن را بىكم و زياد يادآورى كردم . و بقول نظامى :
عاريت كس نپذيرفته ام آنچه دلم گفت : بگو ، گفته ام اين نيز ناگفته نماند كه آغاز اين كار در خرداد ماه سال هزار و سيصد و سى و پنج شمسى بود و انجام آن در خرداد هزار و سيصد و چهل و پنج شد .
گر نمكش هست بخور نوش باد ورنه زياد تو فراموش باد اكنون لازم است پيش از آغاز اصل مطلب براى مختصر اطَّلاع از بدء پيدايش اين يگانه كتاب آسمانى و كوششهائى كه براى ابقاء و توضيح آن به كار رفته است به قدر مقدور چند قسمت نوشته شود .
1 - قرآن چه وقت نازل شد و كدام قسمت آن بوده است عموم مفسّرين و مورخين نزول قرآن را شب ماه رمضان نوشته‌اند . چنان كه در قرآن گفته شده است . ( شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيه الْقُرْآنُ ) ولى چون اختلاف است كه بعثت و احراز مقام نبوّت در ماه رجب بوده است يا ماه رمضان و اوّلين وحى و الهام كه نشانه ى پيغمبرى است آياتى از قرآن بوده است تطبيق اوّلين نزول قرآن