علامت بگذار : پس از اين دستور به آرامى قرآن را ميخواند و آن مرد هم طبق دستور نقطه گذارى مىنمود و چون صفحه اى تمام ميشد ابو الاسود در آن تجديد نظر ميكرد تا يك قرآن تمام علامت گذارى و داراى اعراب شد به شكل نقطه و بعد از آن مردم مدينه براى حروف مكرّر يعنى مشدّد بجاى تشديد علامتى سه دندانه به شكل كمان اختراع كردند كه دو گوشه ى آن به طرف بالا بود . در اين موقع كه علامت مميّزه ى حروف متشابه نقطه معيّن شد و نشانه ى حركات هم نقطه معيّن شد ، براى اينكه اين دو علامت از هم جدا باشد . نقطه اى كه براى اعراب و حركت حروف بود برنگ سرخ مينوشتند و آنچه براى تميز حروف متشابه بود برنگهاى مختلف غير سرخ مينوشتند . و ابو عمرو گفته است نقطه گذارى قرآن برنگ سياه موجب تغيير رسم مصحف عثمان است و بايد مانند قرآنهاى مردم مدينه همزه ها را برنگ زرد بنويسند و مردم ( دانيه ) كه از شهرهاى اندلس است از چهار رنگ استفاده ميكردند . سياه براى حروف . سرخ براى حركات به صورت نقطه ، زرد براى همزه ، سبز براى الف وصل . اين بود خلاصه اى از فصل دهم تاريخ القرآن زنجانى .
10 - هفت قارى مشهور بقراء سبعه با تلخيص و اختصار از تاريخ القرآن زنجانى و فهرست ابن نديم . بواسطه ى شدت اهتمام مسلمين بقرائت عموم مردم قارى قرآن شمرده ميشدند يعنى قرآن را ميدانستند چه بواسطه ى سواد خواندن و نوشتن يا فراگرفتن آيات از حفظ البتّه در نتيجه ى اين اهتمام ، مردم ، عالم به قرآن شدند و قرآنها و ساير علوم مربوط به قرآن بتدريج زياد شد و ليكن هفت نفر در مدت متجاوز از صد سال كه از اواسط قرن اوّل تا اواخر قرن دوّم هجرى است مشهور شدند بعنوان قارى قرآن و آنها را قراء سبعه مينامند . در علَّت شهرت اين هفت نفر به اين عنوان دو جهت نقل كرده‌اند يكى اينكه با اطَّلاع از ساير علوم دينى بر خلاف ديگران همانند خود كه بحديث يا فقه يا لغت مشغول ميشدند اينها خود را منحصر بقرائت