3 - ايشان با اينكه در مسائل عادى حضور ذهنى نداشتند ولى در مسائل عقلى عموما و مباحث تفسيرى خصوصا حضور ذهنى كامل داشتند و اين همان انصراف ممدوح است نه نسيان مذموم و اين نشانه همان آميختگى قرآن با گوشت و خون ايشان مىباشد چه اينكه در دوران بيمارى و بسترى افراد فراموششان شدند ولى اذكار را از ياد نبرد كه نشانه استقرار ايمان است .
4 - ايشان در تدريس فن شريف حديث حتما نام راويان را هر چند ضعيف بودند ذكر مىكردند و در هنگام قرائت متن حديث ، سند را نيز ميخواندند كه نام بزرگان و محدّثان احيا شود و ضمن اشاره به ضعف يك سند حرمت روات را رعايت ميكردند ، و ديگر سجاياى حضرتش را از ياد نامه ها مىتوان يافت .
5 - دوره درسهاى كلاسيك حضرت استاد « قدس سره » از منطق شروع مىشد سپس به فلسفه و عرفان مىرسيد و سرانجام به قرآن و حديث كه ميراث رسول اكرم صلى اللَّه عليه و آله است ختم ميشد و ارتحالش همانند زندگى پرثمرش تحرك تازه اى در جهان علم بوجود آورد گرچه او متذكر بود و راقم اين سطور ناسى يا متناسى « ذهب المتذكرون و بقى الناسون او المتناسون » نهج البلاغه .
قم - جوادى آملى 26 شهريور 1363 21 ذيحجة 1404

مقدمه 32