آيات قرآنى مىبود مردود مىدانستند زيرا تناقض آيات با انسجام اعجاز آميز كتاب الهى سازگار نيست .
2 - مرحوم علامه قدس سره سيرى طولانى و عميق در سنّت مسلَّمه معصومين عليهم السلام داشتند و لذا هر آيه كه طرح مىشد طورى آن را تفسير مىكردند كه اگر در بين سنّت معصومين عليهم السلام دليل يا تأييدى وجود دارد از آن بعنوان استدلال يا استمداد بهره بردارى شود و اگر دليل يا تأييدى وجود نداشت به سبكى آيهء محلّ بحث را تفسير مىنمودند كه مناقض با سنّت قطعى آن ذوات مقدّسه نباشد زيرا تباين قرآن و سنّت همان افتراق بين اين دو حبل ممتد الهى است كه هرگز جدايى پذير نيستند « لن يفترقا حتّى يردا على الحوض » « 1 » .
3 - مرحوم علَّامه قدس سره تبحرى كم نظير در تفكر عقلى داشتند و لذا هر آيهء مورد بحث را طورى تفسير مىنمودند كه اگر در بين مبادى بيّن يا مبيّن عقلى دليل يا تأييدى وجود داشت از آن در خصوص معارف عقلى و نه احكام تعبدى به عنوان استدلال يا استمداد بهره بردارى شود و اگر بحثهاى عقلى در آن باره ساكت بود طورى آيه معنونه را معنا مىنمودند كه با هيچ دليل قطعى عقلى مخالف نباشد و هر وجه يا احتمالى كه با موازين قطعى عقلى - و نه مبانى غير قطعى يا فرضيّه هاى علمى - مناقض بود باطل مىدانستند زيرا تناقض عقل و وحى را هم عقل قطعى مردود مىداند و هم وحى الهى باطل مىشمرد چون هرگز دو حجّت هماهنگ خداوند سبحانه مباين هم نخواهند بود بلكه عقل چراغى است روشن و وحى صراطى است مستقيم كه هيچكدام بدون ديگرى سودى ندارد .
4 - علامه قدس سره در علوم نقلى مانند فقه و اصول و . . . صاحب نظر بوده و از مبانى مسلَّمه آنها اطلاع كافى داشتند و لذا اگر ادلَّه يا شواهدى از آنها راجع به آيه مورد بحث وجود نمىداشت هرگز آيه را بر وجهى حمل نمىنمودند كه با مبانى حتمى آن رشته از علوم نقلى ياد شده مناقض باشد بلكه بر وجهى حمل مىكردند كه تباينى با آنها نداشته باشد زيرا آن مطالب گرچه فرعى بشمار مىآيند ولى به استناد اصول يقينى قرآن و سنّت

( 1 ) بحار ط بيروت ج 89 ص 80 .

مقدمه 21