عميد الدوله وزير پسر قاسم بن عبيد الله ولى الدوله به عاملان فرستاده شد و نام وى به سكه ها نوشته شد . پسرش را نيز خلعت دادند به دبيرى ابو العباس پسر مقتدر ، ملقب به الراضى .
وقتى سپاه در بغداد فراهم آمد و ياران مقتدر همسخن شدند و بسيارى از ياران مونس از نزد وى به خانهء سلطان رفتند مونس به ناچار از بردان راه آب گرفت و نزديك يكصد كس از غلامانش از كوچك و بزرگ با چهار صد غلام سياه از آن وى همراهش بودند . يلبق و پسرش و باقى غلامان مونس از راه خشكى برفتند با نزديك هزار و پانصد كس ، از سران قرمطيان نيز نزديك هفتاد كس با وى بودند . از جمله خطا برادر هند و زيد پسر صدام و اسد پسر جهور كه همگان دليران مبرز جنگى ( 144 بودند كه هيچكدامشان از دشمن روى نمىگردانيدند . مونس به سر من راى رفت و در سمت شرقى اردو زد ، كسان در قصر گچ بنزد مونس فراهم شدند كه با آنها سخن كرد و وعدهء خوبشان داد و به آنها گفت : « من نافرمان سرورم نيستم و از او فرارى نيستم ، اين طبقه با من دشمنى كرده‌اند و به سرور من تسلط جسته‌اند ، بهتر ديدم دورى كنم تا از غفلت خويش باز آيند و من در كار خويش با آنها بنگرم ، با وجود اين از موصل فراتر نمىروم ، مگر آنكه سرورم رفتن سوى شام را برايم برگزيند كه آنجا مىروم . » ضمن سخن با آنها گفت : « هر كه مىخواهد به در خليفه باز گردد باز گردد و هر كه مىخواهد با من بيايد ، بيايد . » كه به دو پاسخ نكو دادند و گفتند : « ما مطيع توايم ، اگر روان شوى روان مىشويم و اگر بازگردى بازگرديم . » مونس ، ابو على معروف به زعفران را با ده كس از قرمطيان فرستاد ، براى مالى كه در عكبرا به نزد يكى از نمايندگان خويش سپرده بود كه پنجاه هزار از آن مال را به نزد وى آورد كه مونس مقررى همراهان خويش را بداد و پنج دينار اضافه به آنها داد .

6955