وقتى مونس مظفر اين را بدانست سوى در خاصه رفت تا حقيقت [1] را بداند و از پيام خليفه زودتر خبر يابد ، اما نخواست كه به نزد وى درآيد مبادا رخدادى شود كه جبران آن ميسر نباشد . به حاجبان گفت كه سوى خانه خلافت باز روند و جمعى از ياران خويش را به نزد ايشان نهاد و مردم را به منزلهاشان فرستاد به وضعى نكو ، كه همگيشان از سلامت خوشدل بودند . وى نيز به خانهء خويش رفت كه بدين وسيله آرامش مردم را بيفزايد و دل خليفه را خوش كند ، و اين به روز دوشنبه بود ، ده روز رفته از محرم .
وقتى روز پنجشنبه شد ، سيزده روز رفته از اين ماه ، بار ديگر ياران نازوك و ديگر سواران ، با سلاح بر نشستند و سوى خانهء مونس مظفر رفتند و او را نابه - دلخواه سوى نمازگاه عتيق بردند . نازوك كار تدبير را از او گرفت و كار را به خويشتن راه برد . آن شب را بدين گونه بسر كردند . وقتى صبح شد نازوك با سلاح بر - نشست و سوى خانهء سلطان رفت ، مردم نيز با وى بودند ، درها را بسته يافتند ، يك در را سوزانيدند و وارد خانه شدند . نزديك به دوازده هزار سوار بر در خانه فراهم شده بودند .
وقتى مقتدر بانگ آنها را شنيد وى و پسرانش به درون قصر رفتند . محمد بن مقله سوى دجله رفت و بر كشتىاى نشست و به خانه خويش رفت . نازوك و يارانش بر اسبان خويش به درون خانه شدند تا به نشستنگاه خليفه رسيدند كه به طلب و جستجوى وى بودند . وقتى مونس اين را بديد به خانه درآمد و از يكى از خدمه دربارهء مقتدر پرسش كرد كه جاى وى را با مونس بگفت . وى براى برون بردن مقتدر و برون بردن مادرش و پسرانش تدبير كرد و معتمدان خويش را همراه آنها به خانهء خويش فرستاد كه در آنجا نهان شوند . على بن عيسى را كه در خانه خلافت بداشته بود در آورد و او را به منزلش فرستاد . حسين بن روح را كه او نيز به سبب مالى كه از او

[1] كلمهء متن .

6926