و آن را با ريگ سنگين كرد و در دجله غرق كرد .
در اين سال چند روز پيش از دستگيرى ابن فرات ، محمد بن نصر حاجب كه نايب پدر خويش بود درگذشت .
صولى گويد : به خدا او را جوانى بزرگ منش و و الا همت و نكو رفتار و و الا گهر ديدم با محاسن بسيار . راغب فراهم آوردن علم و كتابهاى حديث بود و بيشتر از دو - هزار دينار كتاب به جاى نهاد .
گويد : وقتى به امارت موصل و اطراف آن مىرفت مرا گفت كه با وى بروم و يك ماه يا دو ماه بمانم در قبال هزار دينار نقد به وقت رفتن و هزار دينار نسيه به هنگام بازگشت .
گويد : حركت من با وى ميسر نشد ، او بتقريب آنچه را گفته بود انجام داد و من در منزل خويش ببودم ، پس از آن پدرش از او صبر نياورد و به بغدادش آورد .
( 106 در همين سال محمد بن عبيد الله خاقانى پدر وزير درگذشت و او را تسليت گفتند كه تسليتپذير و صبور بود ، در ماه جمادى الاخر اين سال وزير ، از پى درگذشت پدر بيمار شد ، اما پذيرفتن مردم را تحمل مىكرد . به نزد وى مىرفتند و او افتاده بود و سخت بيمار . در اين حال بود تا هلال ماه رمضان درآمد و حال وى خوب شد و از بيمارى بهى يافت .
و چنان بود كه وزير از نصر حاجب دورى گرفته بود و به نزد مقتدر بر ضد وى كار كرده بود چندان كه مصمم دستگيرى وى شده بود . وزير پنداشته بود كه اين كار دربارهء نصر ، مونس را خرسند مىكند كه به تصور او ميانشان شكر آب بود .
به نزد مردم مخالف همديگر بودند ، اما در واقع چون يك جان بودند . وقتى مونس بيامد ، نصر دبير خويش را سوى او فرستاد كه پايين مداين از مونس پيشواز كرد و خبر نصر را با وى بگفت و او را چنان ديد كه نصر را همانند خويشتن مىدانست . به

6907