گرفتند و براى ديدن وى ازدحام كردند ، محسن با همان پوششى بود كه وى را در آن يافته بودند .
پس از آن ابو القاسم ، عبد الله بن محمد خاقانى ، را احضار كردند كه به وزارت برداشته شد و او را ( به مسند ) نشانيدند و خلعت وزارت گرفت . مردى بود كهنسال و مجرب كه تازه كارى روزگار پدر از وى برفته بود و وقار و آرامش بر او تسلط يافته بود ، مونس خادم بود كه دربارهء وى مشورت داده بود و كارش را جلوه داده بود و مقتدر را ترغيب كرده بود كه وزارت به دو دهد . نخستين كار وى از پى نشستن آن بود كه يكى را به نام ابن نقد الشر به گفتگو با ابن فرات و پسرش و به حساب كشيدنشان گماشت كه در كار مالها با آنها سختى كرد اما به چيزى مقر نشدند زيرا دانسته بودند كه هلاك شدنىاند .
( 105 در آغاز دستگيريشان نهانى يكى را فرستاده بودند كه مالى گزاف از جانب آنها تعهد كرده بود به شرط آنكه در خانهء سلطان بداشته شوند و دست دشمنانشان را بر آنها باز ننهند . مقتدر مصمم شد چنين كند و به دو گوش داد ، اما سران قوم ، مونس و شفيع لؤلؤى و نصر و شفيع مقتدرى و نازوك كه همگيشان دشمن ابن فرات بودند و از او مطالبه داشتند فراهم آمدند و بكوشيدند تا راى خليفه را از نگهداشتن آنها در خانهء خلافت بگردانيدند . به غلامان گفتند آشوب كنند و سلاح برگيرند و بگويند كه سلطان عزم دارد ابن فرات را بار چهارم به وزارت بر - دارد و ما جز به كشتن وى رضايت نمىدهيم به سبب حادثات بزرگى كه در ملك آورده و كارها را تباه كرده و مردان را به هلاكت داده . غلامان چنان كردند ، شفيع لؤلؤى كه متصدى بريد بود و معتمد نقل اخبار ، به مقتدر نوشت و قيام غلامان و آمادگى كسان را براى عصيان ، بزرگ وانمود . مقتدر دستور داد ابن فرات و پسرش را بكشند ، به نازوك گفت در خانه اى كه از آن ابن فرات بود گردنهاشان را بزند و سرهاشان را به نزد وى فرستد كه همان وقت اين را روان داشت و سرها را در جعبه اى فرستاد ، جعبه را به شفيع لؤلؤى دادند كه هر دو را در توبره اى نهاد و

6906