از جمله چيزها كه از ابن فرات و پسرش ياد مىكنند اين بود كه احمد بن - محمد دبير ، معروف به ابو صخره ، كه عهده دار ديوانها بوده بود و از مشايخ و سران دبيران به شمار بود ، در اين سال بمرد كثرت تركهء او را به مقتدر خبر دادند كه دستور داد كس به خزانه و خانهء او بگمارند . يكى از ورثه به نزد محسن رفت و در قبال برداشتن گماشته و رفع توقيف ، مالى براى او تعهد كرد . محسن با پدر خويش در اين باب سخن كرد كه برنشست و به نزد مقتدر رفت و به دو گفت : « معتضد و مكتفى دربارهء مواريث مزاحمت از مردم برداشته بودند . رأى من آن است كه سرور من رسوم آنها را زنده كند و دستور دهد فرمانى بنويسند كه دربارهء ميراث متعرض كس نشوند . » مقتدر اين را از او پذيرفت كه پنداشت او را اندرز مىدهد . پس خانه به ورثهء دبير تسليم شد و ابن فرات مكتوبى از جانب مقتدر دربارهء رهايى مواريث نوشت كه متن آن چنين بود :
« به نام خداى رحمان رحيم اما بعد ، امير مؤمنان المقتدر بالله در همه كارها چيزهايى را مرجح مىدارد .
( 102 كه وى را به خدا عز و جل تقرب دهد و ثواب جزيل و رحمت گشادهء خدا را سوى او جلب كند و براى همه رعيت سودمند باشد كه خدا توجه به رعيت و سود رسانيدن به آنها و ابطال رسوم جور را كه بر آنها بار مىشده در طبع وى و خاندان وى نهاده كه به احكام كتاب و سنت كار كند و به ماثور پيشوايان فضيلت پيشه عمل كند ، امير مؤمنان به خداى توكل مىكند و تسليم اوست و از او اعانت مىجويد .
« على بن محمد وزير زحمتى را كه مردم در كار مواريث خويش تحمل مىكنند و اموالشان را به ستم مىگيرند به امير مؤمنان المقتدر بالله خبر داد و چنان بود كه به المعتضد بالله نيز چنين شكايتى كردند كه به يوسف بن يعقوب و عبد الحميد

6902