بىباك ، زير نام سليمان بن حسن مخلدى نوشت : دبيرى نوكار ، زير نام ابن ابى الحوارى نوشت : لا إله الا الله .
پس راى مقتدر و مشاورانش بر اين شد كه وزارت را به حامد بن عباس دهند .
نصر حاجب نيز در اين باب كمك كرد و آن را صواب شمرد . مقتدر حاجب خويش را به نام ابن بويح فرستاد كه حامد را بيارد . به روز پنجشنبه ، بعد از پسينگاه ، سه روز مانده از ماه ربيع الاخر ، محمد بن فرات را گرفتند ، با هر كس از خاندان و اطرافيان وى كه بر او دست يافتند . مدت وزارتش يك سال و پنج ماه و نوزده روز بود . پسرش محسن از ديوان مغرب كه عهده دار آن بود گريخت و به منزل حسين بن ابو العلاء درآمد ، اما كارش نهان نماند وى را گرفتند و به خانهء سلطان بردند .
حامد بن عباس به روز دوشنبه ، دو روز رفته از جمادى الاولى ، شبانگاه وارد بغداد شد و در خانهء نصر حاجب كه در خانهء سلطان بود شب را بسر كرد ، ( 69 به روز سه شنبه صبحگاه بنزد مقتدر رسيد و خلعت گرفت ، مردم از نهر سابس تا بغداد از او پيشواز كرده بودند و هيچكس از وى باز نماند . سلطان و اطرافيانش ضعف حامد و كهنسالى وى را بديدند و ندانستند كه ناچار مىبايد كمكى داشته باشد . على بن عيسى را از بداشتنگاه درآوردند و بنزد حامد وزير فرستادند . نامه اى از خليفه همراه داشت كه به حامد خبر مىداد كه على را به سبب خيانت يا چيزى ناپسند از وزارت بر كنار نكرده بلكه وى پياپى معافيت خواست كه معاف شد . گفته بود : « وى را به نزد تو فرستادم كه ديوانها را عهده كند و او را نايب خويش كنى و از او كمك گيرى كه اين براى فراهم آمدن كارهايت مناسبتر است و با نيت پاكت سازگارتر . » شفيع مقتدرى نامه را به وزير داد كه وقتى على بن عيسى بنزد وى درآمد او را حرمت كرد و پهلوى خويش نشانيد . اما او نپذيرفت و به يكسو نشست ، رقعه را خواند و به پاسخ آن سپاس نوشت و قبول .
پس از آن حامد وزير و على بن عيسى براى نماز جمعه برنشستند و مردم آنها را

6851