« هر روز وى را عتابى ديگر است « گناهى بر من بار مىكند « اما گناهى ندارم . » تا آنجا كه گفته‌ام :
« ستارگان سعد نور افروز مقابل اوست « كه نه شخص او را نهان مىكند « و نه نورش را خاموش مىكند .
« خورشيد خلافتى از افق غرب نمودار شد ، « گمانم نبود كه خورشيد از غرب برآيد .
« افق از جعفر خليفه نكويى گرفت « و از روشنى آن نزديك و دور روشنى يافت ، « از مقتدر بالله كه از هوس مبراست « و از پيمبر خداى نسب آشكار دارد . » وقتى ابن ابى الساج ، مونس خادم را هزيمت كرد ، مردم دربارهء ابن فرات وزير ، شايعه گويى كردند و بد وى بسيار گفتند و همه رخداد را به بيهوده گرى او منسوب داشتند ، دشمنانش و حسودانش به دو پرداختند و خليفه را بر ضد وى برانگيختند ، عاقبت رقعه اى نوشته شد و از خانه سلطان به نزد على بن عيسى بردند كه بداشته بود ، در رقعه گروهى را نام برده بودند كه به دانستهء خويش دربارهء آنها سخن كند تا هر كس از آنها را كه به دو اشاره كرد به وزارت برگيرند ، از جمله نامها ابراهيم بن عيسى بود كه زير آن نوشت : شروى اصلاح نپذيرد ، زير نام ابن بسطام نوشت : خونريز ، زير نام ابن ابى البغل نوشت : ستمگر بى دين ، زير نام حامد بن عباس نوشت : عاملى توانگر و عفيف و كهنسال ، زير نام حسين بن احمد ماذرايى نوشت : نمىشناسمش ناحيهء خويش را با كفايت راه برد ، زير نام احمد بن عبيد الله خاقانى نوشت : احمقى

6850