شدند . احمد بن خاقان بر نشست و در كارشان ميانجى شد و اصلاح كارشان را تعهد كرد .
هشت روز رفته از رجب ، حسين بن قاسم در خانهء حاجبان نقبى زد و غلامان خويش را از آن بيرون فرستاد و مىخواست به خويشتن برون شود كه متوجه او شدند و دستگير شد و به بصره فرستاده شد .
سخن از رفتن مونس به بغداد و كشته شدن مقتدر وقتى سرداران عراق و مردان خليفه كه از مونس امان خواسته بودند بنزد وى بسيار شدند و خبر آشفتگى بغداد به دو رسيد و فضل بن جعفر وزير را چنان ديد كه مردم را به مطالبهء مال نمىكشيد ، ميان مونس و وزير نامه ها رفت و وزير اميدوار شد كه با آمدن مونس اوضاع سامان پذيرد و از او براى سركوبى تباهى افكنان كمك گيرد و با حضور وى اصلاح امور خليفه كه آشفته بود ميسرش شود . پس به مونس پيام داد كه بيايد و او را به آشتى ترغيب كرد ، مونس به آشتى مايل شد و در آن رغبت آورد و در كارى اميد بست كه تقدير وى را بر آن كمك نداد .
مونس به روز يكشنبه ، سه روز مانده از شوال ، از موصل برون شد . سرداران و مردان خويش را به همراه برد و كسانى از معتمدان خويش را بر موصل و نصيبين و بعربايا و ديگر ولايتهاى آن ناحيه گماشت .
( 149 وقتى مونس به بردان رسيد سرداران و ديگران به امانخواهى سوى وى رفتند ، چون مفلح و به دو جمال و ابو على دبير بشر افشينى و ابن هود و گروهى ديگر . غلامان اطاقى كه از آمدن مونس خبر يافته بودند به مخالفت وزير و پسر دايى در شعيبى بماندند كه از آنها مال و اضافه مىخواستند .
مونس به مقتدر نامه ها نوشت كه در آن مىگفت : « عصيانگر امير مؤمنان نيستم و از اطاعت وى برون نشده‌ام ، از اين رو از وى دورى گرفتم كه دشمنان من كه بنزد وى بودند

6962