« كه با وجود ادبار « از وى اميد توفيق نداريم .
« ترا چنان مىبينيم كه رخدادها « پياپى به تو مىرسد « و ناخوشايندها به يك جا مىآيد . » وقتى فضل بن جعفر خلعت گرفت با خلعتهاى خويش سوى خانه اى رفت كه در سوق العطش بود در راه تشنه شد و آب خواست و بنوشيد و اين را ناپسند شمردند كه رسم متقدمان وى نبوده بود .
( 148 در آغاز جمادى الاول ، مردم مرزها و جبال در خانهء سلطان فراهم آمدند و مردم بغداد را به جنبش خواندند و بلياتى را كه از ديلمان و روميان به آنها مىرسيد ياد كردند و اينكه از آنها و ديگران خراج گرفته مىشود كه به وسيلهء آن ، عامه مردم را مصون دارند و دشمنشان را از آنها باز دارند و اينكه مردم تباه شده‌اند و مرزهايشان تباه شده و دشمن به آنها دست اندازى كرده . با اين سخنان و امثال آن دلها را به رقت آوردند .
مردم با آنها به پا خاستند و سوى مسجد جامع رفتند ، در شهر منصور ، و ستونهاى كوچك اطراف اطاقك و چوبهاى منبر را شكستند و مانع خطبه گفتن شدند ، به حمزهء خطيب تاختند و سنگ به او انداختند چندان كه زخمدارش كردند و پوست صورتش را بكندند ، وى را بر زمين كشيدند و به دو گفتند : « اى بدكاره كسى را دعا مىگويى كه در كار مسلمانان نظر نمىكند و به غنا و زنا از نگريستن در كار حرمين و مرزها مشغول مانده ، مال خدا را ميان دشمنان خدا پخش مىكند و از عقوبتى نمىترسد و منتظر معاد نيست . » تا وقت نماز پسين بدين گونه ببودند پس از اين نيز در اول جمادى الاخر چنان كردند كه در نخستين بار كرده بودند ، به در فضل بن جعفر وزير رفتند و خواستند آن را بشكنند كه از بالاى خانه به آنها تيراندازى شد و تنى چند از آنها كشته

6961