كمك سلطان بريده بود از مونس امان خواست و بنزد وى شد ، مونس از آمدن حسين خرسند شد و به دو گفت : « ما از هفت ماه پيش نا بدلخواه تو در ضيافت توايم . » حسين از او سپاس داشت و همه مدتى كه مونس در موصل بود ، بى شمشير با جبه و عمامه به خدمت وى ايستاده بود .
سخن از عزل حسين بن قاسم وزير و نهادن فضل بن جعفر به جاى وى و آشفتگى اوضاع در بغداد وقتى ابو الجمال ، حسين بن قاسم ، گمان برد كه با رفتن مونس از بغداد كار بر او صافى شده و آنچه مىخواسته به كمال رسيده كارهاى نابايسته كرد و آشوب بر ضد وى بسيار شد ، سپاهيان به سختى مال از او مىخواستند و خدا اميد وى را در آنچه مىخواست به نوميدى كشانيد ، كسان در خانهء خليفه به زشتى در وى آويختند و اهانتش كردند . خليفه را نيز به سبب وى اهانت كردند . مقتدر او را ناخوش داشت و پيوسته از او به زحمت بود ، عاقبت در اواخر ربيع الاخر دستور داد ابو الجمال را بگيرند و فضل بن جعفر فراتى را به جايش نهاد كه بنزد خاص و عام به فضل و دانش و دبيرى و دورى از هزل و سبكسرى شهره بود . فضل و ابو الخطاب از بهترين كسان خاندان فرات بودند و چون به وزارت رسيد بدان دلبستگى و رغبت نمود و مردم از اين شگفتى كردند و يكى از شاعران دربارهء وى گفت :
« در آنچه ابن مقله را وامانده كرد « و وزيران پيش از او را نيز وامانده كرد « طمع آورده اى ؟
« كار كسى كه ترا منصوب كرده « چنان به ادبار افتاده

6960