ناحيهء مجاور را به پسر خويش سپرد . وى نيز به محل يلبق رفت و نصيبين را به يمن يك چشم سپرد و جزيرهء بنى عمر را به يانس سپرد و حديبه را به ابو عبيد الله بن خفيف .
خبرهاى مونس و غلبه و فتوحات وى به مردم بغداد رسيد و كسانى كه از نزد وى رفته بودند ، سوى او رفتن آغاز كردند . مونس خبر يافت كه سپاهى از روميان فراهم آمده‌اند و پسران ابن نفيس در آنند - اينان به هنگام نخستين خلع مقتدر به روم گريخته بودند - و آهنگ ملطيه دارند كه بر مسلمانان هجوم برند . مونس به ديار روم نامه نوشت ، يكى از پسران ابن نفيس را بنام بنى ( بضم ب ) دعوت كرد و او را وعده داد و آرزومند كرد و از او خواست كه روميان را از ملطيه منصرف كند .
بنى به موصل آمد و سپاه را از ملطيه منصرف كرد . مونس از آمدن وى سخت خرسند شد و خلعتش داد و حرمتش كرد و با وى مأنوس شد كه با وى آميزش مىكرد و ميگسارى مىكرد .
بدر خرشنى نيز از ارزن بنزد مونس رسيد با حدود سيصد كس ، كه مونس و يلبق و همراهانشان از آمدن وى خرسند شدند ، طريف سبكرى نيز از حلب بنزد آنها رسيد با حدود چهار صد كس كه از آمدن وى نيز خرسند شدند . فيروزيهاى مونس و يلبق پياپى بود . و چون اقامت مونس در موصل دراز شد و توفيقهاى وى استمرار يافت و مهابتش بالا گرفت مردان سلطان كه به حضرت بودند ، گريز سوى وى آغاز كردند و محبتشان نسبت به وى نيرو گرفت ، يكى از جمله كسانى كه بنزد مونس رسيد بالدوا غلام ابن ابى الساج بود ( 147 كه شجاعى قهرمان بود با حدود دويست سوار . بالدوا در راه خويش با سپاهى از آن سلطان رو به رو شد كه آن را بشكست و بارهاى مال را كه همراهشان بود و مىخواستند به بغداد برند بگرفت و آن را بنزد مونس برد و به او و مردانش بخشيد .
پس از آن حسين بن عبد الله حمدانى كه زمين بر او تنگ شده بود و اميدش از

6959