وصيف پسر سوار تكين ، و اين به روز شنبه بود يازده روز مانده از سال مذكور .
سخن از بيعت ابن معتز فرداى آن روز مقتدر خلع شد ، سرداران و دبيران و قاضيان بغداد او را خلع كردند و كس از پى عبد الله بن معتز فرستادند و وى را به خانهء ابراهيم بن احمد ماذرايى بردند كه بر كنار دجله و فرات بود ، سپس وى را از آنجا بر كشتى مخرم به خانهء مكتفى بردند و قاضيان احضار شدند و با عبد الله بن معتز بيعت كردند و او را المنتصف بالله ناميدند ، اين لقبى بود كه براى خويش برگزيده بود ، محمد بن داود جراحى را به وزارت گرفت و او را به سوگند دادن سپاهيان گماشت . و چنان بود كه مردم را در حضور قاضيان سوگند مىدادند . كسى كه از مردم و از سرداران بيعت مىگرفت و عهده دار قسم دادنشان بود و نامشان را مىخواند محمد بن سعيد ازرق دبير سپاه بود . عبد الله ابن على شواربى قاضى را احضار كردند و از او خواستند كه با ابن معتز بيعت كند كه من و من كرد و گفت : « جعفر مقتدر چه شد ؟ » كه به سينه اش زدند . ابو المثنى را كه از بيعت خوددارى كرده بود كشتند .
مردم ترديد نداشتند كه كار وى سر مىگيرد كه اهل دولت بر وى اتفاق كرده بودند ، مهمتر كسى كه از وى بازماند ، سوسن حاجب بود كه در خانهء مقتدر به تأييد كار وى و حمايت از او بماند .
در اين روز ميان ، حسين بن حمدان و غلامان خانه اى كه مقتدر آنجا بود ، نبردى سخت بود ، از صبحگاه تا نيمروز . سوسن حاجب ثبات كرد و از مقتدر حمايت كرد و غلامان را احضار كرد و وعدهء افزايششان داد ، صافى و مونس خادم و مونس خازن را دل داد كه همگان از مقتدر حمايت كردند و از او دفاع كردند .
. . . ابن معتز گرفته شد و كشته شد ، جمعى نيز با وى كشته شدند كه احمد بن يعقوب

6807