بن مروان و از استادان ابو حنيفه بود . در زمان عمر بن عبد العزيز براى منصب قضاء تعيين شد . ( الاعلام ، 3 / 251 ، تهذيب التهذيب ، 5 / 65 ، الوفيات ، 1 / 244 ، حلية الاولياء ، 4 / 310 ) حماد بن أبى سليمان اشعرى ( 120 ه ) .
وى از استادان ابو حنيفه بود . شيخ در رجال خود او را از اصحاب امام باقر و امام صادق عليهما السلام مىشمارد . او از أنس ، زيد بن وهب و سعيد بن مسيّب و نخعى و ديگران روايت كرده است و از جمله شاگردان وى مىتوان از ثورى ، حماد بن سلمة ، حكم بن عتيبة ، أعمش و مغيره نام برد . ( اعيان الشيعه ، 6 / 223 ) عطاء بن أسلم بن صفوان ( ابن أبى رباح ) ( 114 ه ) .
وى از بزرگان فقهاى تابعى و يكى از استادان ابو حنيفه بود و در جند يمن به دنيا آمد و در مكه رشد كرد . ابن أبى رباح از مفتيان و محدثان مكه بود . ( الاعلام ، 4 / 235 ، تذكرة الحفاظ ، 1 / 92 ، تهذيب ، 7 / 199 ، صفة الصفوة ، 2 / 119 ، ميزان الاعتدال ، 2 / 197 ، حلية الاولياء ، 3 / 310 ، الوفيات ، 1 / 318 ) اساتيد مالك :
سالم بن عبد الله بن عمر بن خطاب ( 106 ه ) .
وى يكى از فقهاى هفتگانه مدينه و از بزرگان تابعان بود . ( الاعلام ، 3 / 71 ، تهذيب التهذيب ، 3 / 436 ، غاية النهاية ، 1 / 301 ، صفة الصفوة ، 2 / 50 ، حلية الاولياء ، 2 / 193 ) عبد الرحمن بن هرمز ( 117 ه ) .
معروف به أعرج . وى از حافظان و قاريان مدينه و از استادان مالك بود . ( الاعلام ، 3 / 340 ، تذكرة الحفاظ ، 1 / 91 ، طبقات القراء ، 1 / 381 ، مرآة الجنان ، 1 / 350 ) ابن شهاب زهرى ( 124 ه ) .
وى يكى از فقهاى بزرگ تابعى از اهل مدينه بود و بعدها به شام منتقل شد و در آنجا اقامت گزيد . ( الاعلام ، 7 / 97 ، تذكرة الحفاظ ، 1 / 102 ، وفيات الاعيان ، 1 / 451 ، تهذيب التهذيب ، 9 / 445 ، غاية النهاية ، 2 / 262 ، صفة الصفوة ، 2 / 77 ) ربيعة الرّأى ( 136 ه ) .
ربيعة بن فرّوخ تيمى مدنى از فقهاى اهل مدينه بود ، ولى از نظر رأى با فقهاى بصرى موافقت داشت ، يعنى جزو اصحاب رأى [1] به حساب مىآمد .

[1] . اصحاب رأى از نظر اهل حديث به فقهايى اطلاق مىشود كه قياس را پذيرفته‌اند . وجه تسميه آن چنين است كه آنها زمانى كه در مسأله اى حديثى به دست نمىآوردند به رأى خود عمل مىكردند .

86