آمدند و رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در عقبهء منى با ايشان ملاقات كرد و در نشستى اسلام را بر ايشان عرضه داشت و قرآن را بر آنان تلاوت كرد ، خزرجيان كه علائم پيامبر را از يهوديان مدينه شنيده بودند او را شناختند و دعوت او را اجابت كردند و اسلام آوردند .
چون به يثرب ( مدينه ) بازگشتند مطلب را با مردم خود در ميان گذاشتند و ايشان را به اسلام دعوت كردند و همين امر باعث شد كه اسلام در ميان مردم يثرب شيوع يابد .
در سال دوازدهم بعثت دوازده نفر از مردم مدينه در موسم حج در عقبه منى با آن حضرت ملاقات كردند و با رسول خدا بيعت كردند . پنج نفر از اين گروه در بيعت سال پيش نيز بودند . اين بيعت را بيعت عقبهء اولى گويند و از جملهء مواد آن به خداى شرك نورزيدن ، دزدى نكردن ، زنا نكردن ، نكشتن فرزندان خود ، نياوردن فرزندان از زنا و انجام كارهاى نيك بود . اين بيعت را بيعت نساء نيز گويند ، زيرا زنان هم با همين شرايط با پيامبر خدا بيعت كردند . رسول خدا مردى از ياران خود را با اين دوازده نفر براى تعليم قرآن و دعوت به اسلام روانهء مدينه ساخت ، پس از اين بيعت مردم بسيارى از اهل مدينه از جمله سعد بن معاذ و أسيد بن حضير به اسلام گرويدند .
ذى حجهء سال سيزدهم بعثت ، هفتاد و پنج نفر مرد و زن انصار و رسول خدا و عباس بن عبد المطلب حضور پيدا كردند و ميان رسول خدا و يثربيان بيعتى به وجود آوردند ، در اين بيعت پس از آن كه عباس بن عبد المطلب در باب عزت و شرف و حسب و مورد حمايت بودن رسول خدا در ميان قوم خود بياناتى ايراد كرد ، بيعتى ميان رسول خدا و يثربيان انجام شد كه حاصل آن اين است كه مردم يثرب رسول خدا و كسان او را مانند كسان و فرزندان خويش نگهدارى كنند و در راه او با سياه و سرخ بجنگند و عليه خويش و بيگانه وى را يارى دهند . پيامبر صلَّى الله عليه و آله هم تعهد وفادارى و بهشت كرد . اين بيعت را بيعت عقبهء ثانيه گويند .
پس از بيعت ، رسول خدا از آنان خواست كه دوازده نفر از ميان خود برگزينند تا مانند نقباء بنى اسرائيل نقيب قوم خويش باشند يعنى عهده دار هر پيشامدى باشند كه ميان قوم خود روى مىدهد .
پس از اين بيعت بود كه ياران آن حضرت تدريجا به مدينه مهاجرت كردند و زمينهء تصميم آن حضرت براى هجرت آماده شد .
12 - 2 - 1 شوراى دار النّدوه يا تصميم نهايى قريش .
چون بيعت دوم عقبه انجام شد و قريش دانستند كه عن قريب مدينه پايگاهى عليه آنان خواهد گرديد شورايى در دار الندوه

37