محمّد بن الحسن بن محمّد بن على بن احمد بن على بن الصّلت قمىّ حديث شنيد .
در مرو رود از ابو يوسف ، رافع بن عبد الله بن عبد الملك و ابو الحسين ، محمّد بن عليّ بن الشاه فقيه مروزى حديث شنيد .
در سرخس از أبو نصر ، محمّد بن احمد بن ابراهيم بن تميم سرخسى فقيه حديث شنيد .
در سمرقند كه در سال 368 وارد آن شهر شد از ابو أسد ، عبد الصّمد بن عبد الشهيد و عبدوس بن على گرگانى حديث شنيد .
در بلخ كه به سال 368 در آن شهر وارد شد از ابو على ، الحسن بن علىّ بن محمّد بن على بن عمرو عطَّار ، و ابو عبد الله ، الحسين بن احمد آشنايى رازى عدل ، و حاكم ، ابو حامد ، احمد بن الحسين بن على ، و الحسين بن احمد استرآبادى ، و ابو الحسن ، محمّد بن سعيد بن عزيز سمرقندى حديث شنيد . در اين شهر از برخى از مشايخ حديث چون :
ابو القاسم عبيد الله بن احمد فقيه و ابو الحسن طاهر بن محمّد بن يونس فقيه اجازهء نقل حديث دريافت داشت .
در ايلاق كه در سال 368 در آن محلّ وارد شد از أبو نصر محمّد بن الحسن بن ابراهيم كرخى كاتب ، و أبو الحسن محمّد بن عمرو بن على بن عبد الله بصرى حديث شنيد ، و در مدت اقامت وى در اين سرزمين با شريف ، ابو عبد الله ، محمّد بن الحسن ، معروف به نعمت گرد آمد و وى از بيشتر مصنفات صدوق اطَّلاع يافت و از آنها نسخه برداشت و 245 كتاب از مصنّفات را از او روايت كرد . در اجتماع شيخ با شريف ، سخن از من لا يحضره الطَّبيب تأليف محمّد بن زكريّاى رازى ( 364 ه ) برفت ، شريف از شيخ درخواست كرد كه كتابى اين چنين در حلال و حرام ، شرائع و احكام بنگارد . شيخ اجابت كرد و من لا يحضره الفقيه را تأليف كرد .
در فرغانه از ابو احمد ، محمّد بن جعفر بندار شافعى ، و اسماعيل بن منصور بن احمد قصار و تميم بن عبد الله بن تميم قرشى و ديگران حديث شنيد .
در همدان كه به سال 354 هنگام توجّه به بيت الله الحرام در آن شهر وارد شد از ابو أحمد القاسم بن محمّد بن احمد بن عبد ربّه سرّاج همدانى ، محمّد بن الفضل بن زيدويه جلاب ( يا حلاب ) همدانى و احمد بن زياد بن جعفر همدانى حديث شنيد ، و از ابو العبّاس الفضل بن الفضل بن عبّاس كندى همدانى اجازه نقل حديث دريافت كرد در بغداد كه به سال 352 در آن شهر وارد شد هم خود نقل حديث كرده است و هم

136