امتياز اين دوره تنها در اين است كه دانشمندان اين دوره در استنباط ، سخت تحت تأثير استنباطات شيخ قرار گرفته بودند ، بلكه احيانا حتى در تعبيرات هم از او تقليد مىكردند .
دورهء ششم : دورهء نهضت مجدد 3 - 4 اين دوره - چنان كه اشاره شد - به وسيلهء دانشمند بزرگوار محمد بن احمد بن ادريس حلى معروف به ابن ادريس حلى ( 598 ه ) آغاز شد ، و ابن زهرهء علوى ( 585 ه ) تا حدودى به تكون آن كمك كرد .
ابن زهره در اصول فقه كتاب غنية النزوع با پاره اى از آراء شيخ كه تا آن زمان مورد مخالفت واقع نشده بود به مخالفت برخاست .
ابن ادريس كتاب سرائر را كه يكى از مهمترين منابع فقهى شيعه است تصنيف كرد . وى در اين كتاب تنها به بيان آراء فقهى خود نپرداخته است ، بلكه در هر فرع مبناى اصولى مسأله را نيز ذكر كرده و حتى گاهى در يك فرع چندين مسأله اصولى را مطرح ساخته است ، بنا بر اين ، مخالفت او با كسى در اين كتاب ، تنها مخالفت در كيفيت استنتاج نيست ، بلكه مخالفت در اصول و مبانى استنباط نيز هست .
او در اين كتاب بيش از هر دانشمند ديگر به ذكر آراء شيخ الطائفه در نهايه و مخصوصا در مبسوط و احيانا در كتب ديگر پرداخته است ، شايد صفحه اى از اين كتاب را نيابيم كه لا اقل يك بار يا بيشتر ، در آن ، نام شيخ و آراء او نقل نشده باشد .
عموما هدف او از نقل آراء شيخ ، مجرد نقل نيست ، بلكه شديدا آراء فقهى و اصولى او را مورد نقد قرار داده است . نه تنها بر شيخ ، بلكه بر پيروان او نيز به سختى حمله برده است ، گويى جز با شيخ و پيروان او با كس ديگرى بحث و گفتگو نداشته است . سير اجمالى در اين كتاب و مقدمه اش به خوبى رنج شديدى را كه ابن ادريس از روح تقليد مىبرده آشكار مىسازد .
اين نهضت متوقف نماند ، پيوسته به پيش مىرفت تا اين كه به وسيلهء محققان و نوابغى از قبيل نجم الدين ، جعفر بن الحسين بن يحيى بن سعيد ، معروف به محقق حلى ( 676 ه ) و شاگرد و خواهرزادهء او : حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى ، معروف به علامهء حلى ( 726 ه ) و ديگران ، علم اصول و همچنين علم فقه بار ديگر كمال خود را باز يافت .

331